Του Γιώργου Κράλογλου

Όταν ο Μποδοσάκης καβγάδιζε με τον Κρουπ για τη ΛΑΡΚΟ, που να φανταστεί τη διαδοχή του από “κρατικούς βιομήχανους” και “πράσινα λαϊκά συμβούλια”.

Ο καβγάς του Μπέη με τον Κρουπ στήθηκε πριν 70 χρόνια. Τότε που ο Πρόδρομος Μποδοσάκης – Αθανασιάδης, πάσχιζε να είναι στους πρώτους της βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδας, αξιοποιώντας τον αξιολογότερο ελληνικό ορυκτό πλούτο, αυτόν του νικελίου.

Οι Γερμανικοί γίγαντες καθυστερούσαν τις παραδώσεις των ταινιών εξόρυξης και εξοπλισμού επεξεργασίας, με συνέπεια να χαθεί μια 15ετία λειτουργίας του ελληνικού βιομηχανικού κολοσσού νικελίου, της Λάρυμνας. 

Για τον Μποδοσάκη ήταν ασυγχώρητο έγκλημα να πέσει τόσο έξω το πρόγραμμά του. Δεν είχε μάθει να “σκέφτεται”, όπως οι διάδοχοί του… “βιομήχανοι” εργατοπατέρες και αφισοκολλητές των “λαϊκών συμβουλίων” της κοινωνικοποίησης…

Από το 1966 που εγκαινιάσθηκε η ΛΑΡΚΟ μέχρι το 1977 όλα πήγαν καλά. Το 1977 όμως κάτι είχε υποψιαστεί ο παμπόνηρος Μπέης (για τα μελλούμενα στη βιομηχανική Ελλάδα) όταν, δύο χρόνια πριν τον θάνατό του το 1979, και ενώ βρισκόταν σε κορύφωση δεύτερο τεράστιο επενδυτικό πρόγραμμα (λόγω επαπειλούμενης διεθνούς κρίσης στο νικέλιο), εκδηλώθηκε στη ΛΑΡΚΟ απεργία 110 ημερών!!! με σύνθημα (και από τους μετέπειτα πρασινοφρουρούς του ΠΑΣΟΚ) “συνδικάτα εργατών και όχι εργοδοτών…”.

Για τη συνέχεια Capital