Του Michael Rubin

Κάθε Απρίλιο, οι Τούρκοι διπλωμάτες και τα φιλοτουρκικά μέλη στο αμερικανικό Κογκρέσο (Congressional Turkey Caucus)
σπεύδουν να αποτρέψουν την έγκριση ενός ψηφίσματος που θα αναγνωρίζει
ως γενοκτονία τη σφαγή των Αρμενίων που διέπραξαν οι Οθωμανοί κατά τον
Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι αντιτίθεται σε οποιοδήποτε
ψήφισμα αποδίδει ευθύνες στην Τουρκία, τόσο επειδή η Δημοκρατία της
Τουρκίας δεν ιδρύθηκε επισήμως παρά μόνο το 1923, όσο και ισχυριζόμενοι
πως ό,τι συνέβη δεν ήταν εσκεμμένο, αλλά συνέβη μέσα στην ομίχλη του
πολέμου.
 Άλλοι Τούρκοι ιστορικοί και πολιτικοί υποστηρίζουν ότι στα
στοιχεία πάνω στα οποία στηρίζονται οι ιστορικοί που υποστηρίζουν ότι
έγινε γενοκτονία είναι διογκωμένα, αν όχι ψευδή.

Αυτό που δεν είναι εμφανές σ’ αυτή τη διαμάχη για το τι συνέβη πριν
από περισσότερο από έναν αιώνα, είναι το τι συμβαίνει σήμερα: η Τουρκία
έχει αναλάβει και συνεχίζει να αναλαμβάνει εκστρατείες εθνοκάθαρσης, και
συστηματικά καταστρέφει νεκροταφεία και πολιτιστικά τεκμήρια σε
περιοχές όπου αναλαμβάνει δράση ο τουρκικός στρατός προκειμένου να
“τουρκοποιήσει” εκ των υστέρων την ιστορία κάθε περιοχής.

Αναλογιστείτε το παράδειγμα της Κύπρου: οι τουρκικές δυνάμεις
εισέβαλαν στην Κύπρο το 1974 για να εμποδίσουν την προσάρτηση της νήσου
από την Ελλάδα. Η εθνικιστική ελληνική χούντα που οργάνωσε πραξικόπημα
στην Κύπρο και σχεδίαζε την προσάρτηση της νησιωτικής αυτής χώρας
κατέρρευσε όμως λίγο μετά, και η Ελλάδα υιοθέτησε τη δημοκρατία. Κάθε
λόγος που είχε η Τουρκία να έχει υπό στρατιωτική κατοχή 3.300
τετραγωνικά χιλιόμετρα Κυπριακού εδάφους, εξανεμίστηκε.

Οι τουρκικές δυνάμεις όμως δεν αποχώρησαν. Εκδίωξαν βιαίως τους
εθνικώς Έλληνες και Χριστιανούς από τη ζώνη που κατέλαβαν και σύμφωνα με
το κυπριακό Υπουργείο Εξωτερικών
“πάνω από 500 ελληνορθόδοξες εκκλησίες, παρεκκλήσια και μοναστήρια που
βρίσκονται σε πόλεις και χωριά των κατεχομένων έχουν λεηλατηθεί,
σκοπίμως βανδαλιστεί και σε κάποιες περιπτώσεις καταστραφεί”. 
Ο Τούρκος
δημοσιογράφος Uzay Bulut έχει καταγράψει περισσότερες περιπτώσεις, όπως και ο Έλληνας δημοσιογράφος Νίκος Καμπούρης.

 Για τη συνέχεια Liberal