Από το 2010 έως σήμερα υπήρξαν τρεις μείζονες φορολογικές μεταρρυθμίσεις: το 2010, το 2013 και το 2015 με τις οποίες αυξήθηκε σημαντικά η φορολογική επιβάρυνση των πολιτών. 

Οι διαδοχικές κυβερνήσεις δικαιολόγησαν την αύξηση των φόρων (και την επιβολή και νέων φόρων) στο εισόδημα επικαλούμενες την αδυναμία περαιτέρω δανεισμού του κράτους και –κυρίως- την ανάγκη της άμεσης δημοσιονομικής εξυγίανσης και της τιθάσευσης του θηριώδους δημοσιονομικού ελλείμματος. Η υπερφορολόγηση προκάλεσε όμως βαθύτατη ύφεση, η οποία οδήγησε σε σημαντική μείωση του εγχώριου προϊόντος, με αποτέλεσμα το χρέος από 127% του ΑΕΠ το 2009 να ανέλθει στο 178,6% του ΑΕΠ το 2017. 

Η υψηλή φορολογία υπήρξε θανατηφόρος ιός για την ελληνική οικονομία. Μείωσε την παραγωγή με αποτέλεσμα η ελληνική οικονομία να εισέλθει σε μια καταστροφική τροχιά αποεπένδυσης. Το χειρότερο, η υπερφορολόγηση μείωσε δραστικά τα κίνητρα παραγωγής και συσσώρευσης ανθρωπίνου κεφαλαίου καθώς την κρίσιμη περίοδο 2009-2017 η χώρα απώλεσε 450.000 διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων και σχεδόν 400.000 ειδικευμένους τεχνίτες. Οι περισσότεροι από αυτούς μετανάστευσαν ενώ οι υπόλοιποι ή έμειναν άνεργοι ή απασχολούνται σε θέσεις κατώτερες των προσόντων τους αμειβόμενοι χαμηλότερα. 

Για τη συνέχεια Liberal