Του  ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Π. ΜΑΛΛΙΑ*

Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται από την Αλβανία με βαθιά ριζωμένη καχυποψία ενώ από πολλούς στα Τίρανα ως μία «οιονεί εχθρική χώρα». Δυστυχώς. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι οφείλουμε  να προσθέσουμε ότι και η Αλβανία αντιμετωπίζεται στην Ελλάδα με υπεροψία, αλαζονεία ταυτόχρονα όμως με φόβο. Για τα Τίρανα, η άβουλη και υποτονική στάση του νότιου γείτονα της Αλβανίας στο γραπτό μήνυμα του Πρωθυπουργού της μετά το φονικό στους Βουλιαράτες επιβεβαίωσε για μια φορά ακόμη την ορθότητα της πολιτικής που εφαρμόζουν. Συνοψίζεται στην φράση «Στις Ελληνο-Αλβανικές σχέσεις η Αλβανία πρέπει πάντοτε να δείχνει ότι είναι ο ισχυρός παίκτης».
 Τούτο δε ανεξαρτήτως καθεστώτος, κυβερνήσεων και πρωθυπουργών. Εξαιρέσεις υπήρξαν τα τελευταία 30 χρόνια. Δεν είναι όμως δυνατόν να ανατρέψουν τον κανόνα. Την πολιτική αυτή της Αλβανίας υπηρετεί και προωθεί με αξιέπαινη ομολογουμένως αποτελεσματικότητα, επιτυχία και συνέπεια ο σοσιαλιστής Πρωθυπουργός της κύριος Έντι Ράμα. 
Θεωρούμενος κάποτε ότι ανήκε στην αυτό-διαψευδόμενη, όχι πάντως μόνο στην Αλβανία, νέα γενιά των μεταρρυθμιστών και ευρωπαϊστών πολιτικών. 
Όπως κατέδειξαν εμφανείς κυρίως όμως οι υπόγειες συνεννοήσεις μπορεί πάντοτε να υπολογίζει και στην πρόθυμη λόγω άγνοιας ή ιδιοτέλειας χείρα βοηθείας μας. 
Σε συνδυασμό πάντοτε με την χαρακτηριστική στην Ελλάδα έλλειψη πολιτικής συνεννόησης και συνοχής. Επίσης, σε ιδεολογικές/κομματικές παρορμήσεις, καθώς και στην ρομαντική αφέλεια που προσδιορίζουν την πολιτική μας θέση, δράση και αντίδραση.

Για τη συνέχεια HellasJournal