Ελλάδα
, Οικονομική Κρίση
, ΠΦΑ
1 Δεκεμβρίου 2018
Φόροι όπως λύτρα
Στη μεσαιωνική Αγγλία οι φόροι από τους φεουδάρχες και τους ευγενείς ήταν Κεφαλικοί. Το ίδιο καθεστώς φορολόγησης υπήρχε και στην οθωμανική επαρχία που ήταν τότε η Ελλάδα, όπου ο σουλτάνος καθόριζε πώς θα ήθελε να μαζέψει ως φόρους για τις ανάγκες του, και κατόπιν ο μεγάλος Βεζύρης μοίραζε το ποσόν αυτό στις επαρχίες επαυξημένο με τα κόστη συλλογής, τα μερίδια των κατά τόπους υπαλλήλων της οθωμανικής αυτοκρατορίας, τις απώλειες από το κλέψιμο στο δρόμο προς το θησαυροφυλάκιο κλπ κλπ. Το τελικό πόσο καταμεριζόταν στους υπηκόους ως Κεφαλικός φόρος που πλήρωναν για να κρατήσουν το κεφάλι τους επάνω στους ώμους τους οι υπήκοοι.
Αντίστοιχα, ο μύθος του Ρομπέν των δασών περιγράφει την κατάσταση στην Αγγλία, όπου ο σερίφης ήταν επιφορτισμένος με τη συλλογή του κεφαλικού φόρου από τους υπηκόους. Φυσικά υπήρχε και η πρόβλεψη των commons δηλαδή των κοινόχρηστων γαιών που ήταν κυρίως δάση στα οποία οι ρακένδυτοι και απόλυτα φτωχοί και χωρίς δικαίωμα ιδιοκτησίας υπήκοοι μπορούσαν να κυνηγήσουν κανένα λαγό, να μαζέψουν κανένα καυσόξυλο και να συλλέξουν κανένα φρούτο του δάσους και κανένα βολβό για να βράσουν και να φάνε. Φυσικά τα ελάφια ήσαν ιδιοκτησία του Στέμματος και απαγορευόταν το κυνήγι τους.
Για τη συνέχεια capital