Στοιχεία έντονης στρέβλωσης συντηρεί στην ελληνική αγορά εργασίας η έντονη εποχικότητα που την χαρακτηρίζει σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση, την αδυναμία ελέγχων σε κλάδους με έντονα παραβατική συμπεριφορά, αλλά και την υπερίσχυση των επιδοματικών πολιτικών εις βάρος των ενεργητικών.

Είναι ενδεικτικό το παράδειγμα όπου κάποιος εργαζόμενος σε κλάδο με έντονη εποχικότητα θα συμφωνήσει με τους εργοδότες του να εργάζεται για το σύνολο του εργασιακού βίου του μόλις 100 ημέρες τον χρόνο. Θα λαμβάνει για άλλες 80 ημέρες επίδομα ανεργίας, θα καταφέρει να λάβει σύνταξη της τάξης των 502 ευρώ, έχοντας πληρώσει στο σύστημα μόλις 13.700 ευρώ. Αναλυτικά, ο συγκεκριμένος εργαζόμενος θα συμπληρώσει την απαιτούμενη 15ετία ύστερα από 42 χρόνια (14 χρόνια ασφάλισης συν 1 χρόνο αναγνώριση της επιδότησης ανεργίας). Λαμβάνοντας κατά μέσον όρο 900 ευρώ μισθό, μαζί με τους εργοδότες του θα καταβάλλει 62.000 ευρώ για εισφορές προς το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Βέβαια, κατά το ίδιο διάστημα θα έχει λάβει ως επίδομα ανεργίας 48.300 ευρώ. Συνεπώς, συνεισφέροντας μόλις 13.700 ευρώ θα λάβει σύνταξη 502 ευρώ τον μήνα. Θα κάνει, δηλαδή, «απόσβεση» σε 2 χρόνια και 3 μήνες.

Για τη συνέχεια Kathimerini