Αρης Περραιβός 
Πενήντα πέντε ολόκληρα χρόνια (τα μέτρησα ένα, ένα) είχαν να δουν τα μάτια μου τέτοιο μεγαλείο. 
Από τότε που πρωτοετής φοιτητής και εγώ έδινα το παρόν με τους άλλους στην πλατεία του Χημείου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο για να διεκδικήσουμε μια καλύτερη παιδεία, για μια ελεύθερη Κύπρο, με μόνα όπλα τη φωνή της ψυχής μας και το Ελληνικό Πνεύμα. 
Κανείς δεν μας κουμαντάριζε γιατί δεν του το επιτρέπαμε. 
Όπως ακριβώς πράττετε και σεις σήμερα νέοι και νέες μου. 
Παλέψτε για το δικαίωμα να διατηρήσετε το ελεύθερο φρόνημά σας αδούλωτο στα θέλω της παγκοσμιοποίησης που μας θέλει ενεργούμενα σε μια υπόδουλη Πατρίδα όπου δεν θα ορίζουμε τη ζωή μας. 
Σας αφιερώνω τους στίχους του Σικελιανού:
“Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος.
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα,
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμμα!»

(Σχόλιο του Άρη Περραιβού στο FB)