Στην πρόσφατη ομιλία του πρωθυπουργού στο Παρίσι κατά τη διάρκεια των εορτασμών για το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου πριν από 100 χρόνια, πολλοί σχολίασαν την αναφορά του στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπονοοώντας ότι μπερδεύει τους δυο πολέμους ή, έστω, ότι δεν μπορεί να εκφράσει πολύ καλά ένα μήνυμα ούτως ή άλλως εν μερει άσχετο με την περίσταση, αφελές ή και άστοχο. Εμένα μου έκανε εντύπωση μια άλλη φράση, την οποία έβαλε μάλιστα και με τη μορφή εικόνας στο λογαριασμό του στο Twitter. 

“Να παλέψουμε για μια Ευρώπη όπως την οραματίστηκαν οι λαοί της, μετά το τέλος των δύο πολέμων. Σύγχρονη, προοδευτική, ισχυρή”, έλεγε. Ήταν μια φράση χαρακτηριστική των λόγων του συγκεκριμένου πρωθυπουργού για θέματα διεθνή τα οποία κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν γνωρίζει πολύ καλά και οπωσδήποτε φαίνεται ότι δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου. Αλλά μου έκανε εντύπωση επιπλέον γιατί εκφράζει ένα μύθο ο οποίος έχει καταρριφθεί προ πολλού και μάλιστα πολύ εμφατικά αλλά, από ό,τι φαίνεται, εξακολουθεί να επιβιώνει, ιδιαίτερα στις τάξεις των ανθρώπων που δεν έχουν ιδιαίτερη περιέργεια για θέματα όπως η ιστορία, το πώς λειτουργούν οι κοινωνίες ή τη φύση των ανθρώπινων όντων.

Για τη συνέχεια Kathimerini