Μία γυναίκα προσεύχεται κατανυκτικά μέσα σε βουδιστικό ναό στο Νεπάλ. Η όψη και η αύρα αυτών των θρησκευόμενων ανθρώπων εκπέμπει μία λεπτή, φωτεινή ηρεμία που αν στοιχειωδώς έχεις τις ψυχικές σου κεραίες τεταμένες, τη συναισθάνεσαι με βιωματικό τρόπο στην ατμόσφαιρα να σε λούζει και να σε διαπερνά συνεγερτικά.

Υπάρχουν θρησκείες και θρησκείες. Αδιαμφισβήτητα, το ηθικό και φιλοσοφικό πνεύμα τής κάθε θρησκείας, η απόχρωση και η έντασή του, καθορίζουν τη γενική κουλτούρα τού ψυχισμού των ατόμων που την ασπάζονται. Μία κουλτούρα που χτίζεται και εδραιώνεται ανά γενεά αποκτώντας προοδευτικά βαθιές ρίζες και ισχυρό πολιτιστικό ρεύμα. Τι είναι όμως αυτό που τις καθιστά ενίοτε τόσο διαφορετικές σε ψυχική χροιά και πολιτισμικό ύφος;

Περπατάς στα στενά του Κατμαντού στο Νεπάλ μονάχος και ξένος, ακόμα και τη νύχτα, χωρίς να νιώθεις τη παραμικρή ανησυχία. Λες να βγεις από το ξενοδοχείο σου στο Πακιστάν ή το Μπαγκλαντές και να περάσεις στην απέναντι μεριά του δρόμου μέρα-μεσημέρι, αλλά το σκέφτεσαι δυο φορές και τελικά λες: «άσε καλύτερα· ας κάτσω σταυγά μου. Με περιμένουν παιδιά πίσω στο σπίτι». Γιατί αυτή η διαφορά; 

για τη συνέχεια MarketNews