Ας δούμε ποιος αντιπροσωπεύει τη φωνή της συλλογικής συνείδησης ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τα κόμματα, οι ακαδημαϊκοί δημόσιοι υπάλληλοι, αρκετοί «επιφανείς» δημοσιογράφοι, οι απανταχού συνδικαλιστές και οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων.

Λίγο πολύ, αυτοί είναι οι «δυναμικοί» και «επίσημοι» εκπρόσωποι στην άρνηση, για απελευθέρωση των πανεπιστημίων και ίδρυση ιδιωτικών. Οι υπόλοιποι, γονείς, μαθητές, φοιτητές, καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και ευρύτερη κοινή γνώμη συντηρούν μια γενικόλογη αντίδραση, που οφείλεται περισσότερο στην άγνοια και στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος. 

Όποτε όμως ανοίγει συζήτηση, ο χαμός γίνεται για τον περίφημο μικροαστό! Γι΄ αυτόν τον «ανήμπορο» πολίτη «παλεύουν» όλοι κι αυτόν έχουν στη «γενναία» τους συνείδηση! Σ’ αυτόν αναφέρθηκε και ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος και του άρθρου 16.

Τι θα γίνει με το παιδί του, που δεν θα έχει να δώσει τα δίδακτρα, γιατί να αποκλειστεί από τις σπουδές, τι κράτος ανάλγητο θα είναι αυτό που δεν θα μεριμνά για τη μόρφωσή του; Οι ίδιοι βέβαια, οι «φιλολαϊκοί» πνευματικοί και πολιτικοί εκπρόσωποι, έχουν εξασφαλίσει τα προνόμια του «αμαρτωλού» ιδιωτικού χώρου, για τις δικές τους οικογένειες κι έτσι μπορούν πια, απαλλαγμένοι από τα βάρη, να μάχονται για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Πάντα για το καλό του μικροοαστού…! Όχι για το δικό τους…! 

Για τη συνέχεια Liberal