Αν το κράτος αποφάσιζε να αξιοποιήσει το Ελληνικό μέσα από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων όλα θα κυλούσαν ομαλά και σχετικά γρήγορα. Αρκεί να υπήρχαν τα ρημάδια τα λεφτά. Αν έφτιαχνε αθλητικές εγκαταστάσεις για τον λαό, ντάτσες για τους βουλευτές, resort για τους μετακλητούς, ένα πανεπιστήμιο εναλλακτικών σπουδών, εγκαταστάσεις κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας φιλικές προς το περιβάλλον, ένα μεγάλο λαχανόκηπο ή μια mini ζούγκλα για τους οικολόγους ακτιβιστές, άφθονα café bar και τσιπουράδικα για τη νεολαία, ούτε αρχαιολογικά εμπόδια θα υπήρχαν, ούτε περιβαλλοντικά, ούτε ο δήμαρχος θα διακινδύνευε την ζωή του με απεργίες πείνας.

Θα διόριζε και μερικές χιλιάδες ημέτερους να κάνουν ότι εργάζονται σ’ αυτό το κοινωνικό campus και όλα θα τέλειωναν σαν γάμος αλά ελληνικά. Το πρόβλημα υπάρχει επειδή πρόκειται να γίνει ιδιωτική επένδυση που θα παράγει πλούτο. Αν ήταν ένα σύστημα κατανάλωσης πλούτου όλα θα ήταν αποδεκτά. Ίσως να φυτεύαμε και μερικά λεφτόδεντρα.

Για τη συνέχεια AthensVoice