Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υποστηρίζει τον νόμο της Σαρία περί βλασφημίας
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) απεφάνθη ότι η κριτική κατά του Μωάμεθ, ιδρυτή του Ισλάμ, αποτελεί υποκίνηση του μίσους και ως εκ τούτου δεν θα προστατεύεται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου. Εικόνα: Αίθουσα δικαστηρίου του ΕΔΑΔ στο Στρασβούργο της Γαλλίας. (Πηγή εικόνας: Adrian Grycuk / Wikimedia Commons) |
- Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – το οποίο έχει δικαιοδοσία σε 47 ευρωπαϊκές χώρες και του οποίου οι αποφάσεις δεσμεύουν νομικά και τα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – έχει νομιμοποιήσει αποτελεσματικά έναν ισλαμικό κώδικα περί βλασφημίας για την «διατήρηση της θρησκευτικής ειρήνης» στην Ευρώπη.
- Η απόφαση καθιερώνει αποτελεσματικά ένα επικίνδυνο νομικό προηγούμενο, το οποίο εξουσιοδοτεί τα ευρωπαϊκά κράτη να περιορίσουν το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, εάν μια τέτοια ομιλία θεωρείται προσβλητική για τους μουσουλμάνους και επομένως αποτελεί απειλή για τη θρησκευτική ειρήνη.
- «Με άλλα λόγια, το δικαίωμά μου να μιλάω ελεύθερα είναι λιγότερο σημαντικό από την προστασία των θρησκευτικών συναισθημάτων των άλλων». – Elisabeth Sabaditsch-Wolff.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) απεφάνθη ότι η κριτική κατά του Μωάμεθ, ιδρυτή του Ισλάμ, αποτελεί υποκίνηση του μίσους και ως εκ τούτου δεν θα προστατεύεται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου.
Τα νομικά προβλήματα της Sabaditsch-Wolff ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2009, όταν παρουσίασε τριμερές σεμινάριο για το Ισλάμ στο Ινστιτούτο Ελευθερίας Εκπαίδευσης, μια πολιτική ακαδημία που συνδέεται με το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας – το οποίο σήμερα αποτελεί μέρος της αυστριακής κυβέρνησης. Το News, ένα εβδομαδιαίο περιοδικό που τάσσεται αριστερά, έβαλε έναν δημοσιογράφο στο ακροατήριο για να καταγράψει κρυφά τις διαλέξεις. Οι δικηγόροι για τη δημοσίευση παρέδωσαν στη συνέχεια τα αντίγραφα στο γραφείο του εισαγγελέα της Βιέννης ως απόδειξη μίσους εναντίον του Ισλάμ, σύμφωνα με το άρθρο 283 του Αυστριακού Ποινικού Κώδικα (Strafgesetzbuch, StGB).
Το δικαστήριο εξετάζειυποθέσεις που αφορούν παραβιάσεις των αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων που ορίζονται στη Σύμβαση.
Εάν το είχαν κάνει, υποστήριξε, δεν θα τις χαρακτήριζαν ως απλή υποκειμενική κριτική αλλά ως κρίσιμη κριτική βασισμένη σε γεγονότα. Επιπλέον, η κριτική της για το Ισλάμ έγινε στο πλαίσιο μιας αντικειμενικής και ζωντανής συζήτησης που οδήγησε σε μια δημόσια συζήτηση και δεν είχε ως στόχο τη δυσφήμιση του Μωάμεθ. Η Sabaditsch-Wolff υποστήριξε επίσης ότι οι θρησκευτικές ομάδες έπρεπε να ανεχθούν ακόμη και σοβαρές επικρίσεις.
«Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι τα εθνικά δικαστήρια εξηγούσαν διεξοδικά γιατί θεώρησαν ότι οι δηλώσεις της αιτούσας κρίθηκαν ικανές να προκαλέσουν δικαιολογημένη αγανάκτηση· συγκεκριμένα, δεν είχαν γίνει με αντικειμενικό τρόπο ώστε να συμβάλλουν σε μια συζήτηση δημόσιου ενδιαφέροντος (πχ. παιδικοί γάμοι), αλλά μπορούσαν να εκληφθούν μόνο με στόχο να καταδείξουν ότι ο Μωάμεθ δεν ήταν άξιος λατρείας. Συμφώνησε με τα εθνικά δικαστήρια ότι η κ. S. πρέπει να γνώριζε ότι οι δηλώσεις της βασίζονταν εν μέρει σε αναληθή γεγονότα και μπορούσαν να προκαλέσουν αγανάκτηση σε άλλους. Τα εθνικά δικαστήρια διαπίστωσαν ότι η κ. S. είχε προσωπικά χαρακτηρίσει τον Μωάμεθ ως παιδόφιλο ενώ δεν ενημέρωσε το ακροατήριό της για το ιστορικό υπόβαθρο, το οποίο συνεπώς δεν επέτρεψε να διεξαχθεί σοβαρή συζήτηση επί του θέματος. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο δεν θεώρησε σκόπιμο να απομακρυνθεί από το χαρακτηρισμό που έκαναν τα εθνικά δικαστήρια για τις επίμαχες δηλώσεις ως κριτική, ο οποίος βασίστηκε σε μια λεπτομερή ανάλυση των δηλώσεων που έγιναν.
«Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στην προκειμένη περίπτωση τα εθνικά δικαστήρια εξισορρόπησαν προσεκτικά το δικαίωμα της αιτούσας όσον αφορά την ελευθερία της έκφρασης με τα δικαιώματα άλλων για τη προστασία των θρησκευτικών τους συναισθημάτων και για την διατήρηση της θρησκευτικής ειρήνης στην αυστριακή κοινωνία.
«Το Δικαστήριο έκρινε περαιτέρω ότι ακόμη και σε μια ζωντανή συζήτηση δεν ήταν συμβατό με το άρθρο 10 της Σύμβασης να συμπεριληφθούν ενοχοποιητικές δηλώσεις στη συμπλήρωση μιας άλλως αποδεκτής έκφρασης γνώμης και να καταστούν αποδεκτές οι δηλώσεις αυτές που υπερβαίνουν τα επιτρεπόμενα όρια της ελευθερίας της έκφρασης.
«Τέλος, δεδομένου ότι η κ. S. υποχρεούταν να καταβάλει ήπιο πρόστιμο και το πρόστιμο ήταν χαμηλότερο από το θεσμοθετημένο εύρος της ποινής, η ποινική κύρωση δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως δυσανάλογη.
« Υπό τις συνθήκες αυτές και δεδομένου ότι η κ. S. έκανε διάφορες ενοχοποιητικές δηλώσεις, το Δικαστήριο έκρινε ότι τα αυστριακά δικαστήρια δεν υπερέβησαν το ευρύ περιθώριο εκτιμήσεώς τους στη συγκεκριμένη περίπτωση, όταν καταδίκαζαν την κυρία S. για δυσφήμιση θρησκευτικών δογμάτων. Συνολικά, δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 10.»
«Ο αγώνας κατά της ισλαμοφοβίας και οι απόψεις που εκφράζουμε εδώ και χρόνια έχουν υιοθετηθεί και διακηρυχθεί από το ΕΔΑΔ. Η απόφαση αυτή είναι ευχάριστη από όλες τις απόψεις.»
«Την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, το ΕΔΑΔ αποφάνθηκε ότι η καταδίκη μου από ένα αυστριακό δικαστήριο για τη συζήτηση σχετικά με τον γάμο του Προφήτη Μωάμεθ και ενός εξάχρονου κοριτσιού, την Αϊσά, δεν παραβιάζει τα δικαιώματα μου της ελευθερίας του λόγου.
«Δεν είχα την τιμή να μου ανακοινωθεί αυτή η απόφαση. Όπως πολλοί άλλοι, έπρεπε να το διαβάσω στα μέσα ενημέρωσης.
«Το ΕΔΑΔ κατέληξε πως δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 10 (ελευθερία της έκφρασης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και πως το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης πρέπει να εξισορροπείται με βάση τα δικαιώματα άλλων για τη προστασία των θρησκευτικών τους συναισθημάτων και εξυπηρέτησε το νόμιμο στόχο της διατήρησης της θρησκευτικής ειρήνης στην Αυστρία.
«Με άλλα λόγια, το δικαίωμά μου να μιλάω ελεύθερα είναι λιγότερο σημαντικό από την προστασία των θρησκευτικών συναισθημάτων των άλλων.
«Αυτό θα πρέπει να ανησυχήσει τους συμπολίτες μου σε όλη την ήπειρο. Πρέπει να προβληματιστούμε όλοι με το γεγονός ότι τα δικαιώματα των μουσουλμάνων στην Ευρώπη που ΔΕΝ πρέπει να προσβάλλονται είναι πιο σημαντικά από τα δικά μου δικαιώματα, ως μια Ευρωπαία Χριστιανή γυναίκα, να μιλώ ελεύθερα.
«Είμαι περήφανη που εγώ έθεσα πρώτη αυτόν τον προβληματισμό.
«Είμαι επίσης αισιόδοξη. Από τότε που έκανα τα σεμινάρια μου στην Αυστρία το 2009, έχουμε φτάσει πολύ μακριά.
«Δέκα χρόνια πριν, ο τύπος με χαρακτήρισε ‘μπερδεμένη κινδυνολόγο’ και με σύγκριναν με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Τώρα, το Ισλάμ συζητιέται σε κάθε τομέα της ζωής και οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τη πραγματικότητα μιας κουλτούρας που είναι τόσο αντίθετη προς τη δική μας.
«Η πολιτισμική και πολιτική απειλή που θέτει το Ισλάμ στις δυτικές κοινωνίες αναγνωρίζεται πλέον και συζητείται ευρέως. Είναι δίκαιο να πούμε ότι η ευρωπαϊκή κοινωνία, καθώς και η πολιτική σφαίρα, διανύουν έναν διαφωτισμό, καθώς είναι πιο ξύπνιες από ποτέ στην ανάγκη να υπερασπιστούμε τη δική μας ιουδαιοχριστιανική κουλτούρα.
«Πιστεύω ότι τα σεμινάρια μου το 2009 και η επακόλουθη δουλειά συνέβαλαν να ωθήσουμε προς τα πίσω μια ισλαμική κουλτούρα, η οποία είναι τόσο αντίθετη με τη δική μας. Και σημειώνουμε με ενδιαφέρον ότι μόνο μία φράση από 12 ώρες σεμιναρίων για το Ισλάμ αποτέλεσε αξιόποινη πράξη. Υποθέτω πως το υπόλοιπο περιεχόμενο έχει εγκριθεί από τους Αρχηγούς- Ιδρυτές μας.
«Είναι προφανές ότι η δημόσια εκπαίδευση και λόγος όσον αφορά το Ισλάμ μπορούν να έχουν μια θεμελιώδη και εκτεταμένη επίδραση, ακόμη και αν οι κρατικές ή υπερεθνικές μας αρχές προσπαθούν να καταπνίξουν ή να την σιωπήσουν, για να καταπραΰνουν έναν πολιτισμό τόσο ξένο για τα δικά μας δεδομένα.
«Αυτός ο αγώνας συνεχίζεται. Η φωνή μου δεν μπορεί και δεν πρόκειται να σωπάσει.»