Në Shqip Lexoni Këtu

Φατός Λουμπόνια*

Το γεγονός που συνέβη στους Βουλιαράτες λέει πάρα πολλά για το τί έχει γίνει εδώ τα τελευταία 27 χρόνια, που εμείς κακός το έχουμε ονομάσει “μεταβατικό στάδιο” προς τις καλές ευρωπαϊκές αξίες. Και φυσικά το γεγονός αυτό μας μιλά για τις πιο αποτυχημένες πλευρές αυτής της  “μεταβατικής κατάστασης”, που σήμερα αξίζει να το ονομάσουμε “το λάθος δρόμο” που μας έχει οδηγήσει σε πολλές αποτυχίες, όπου κυριαρχεί η πολιτιστική αποτυχία.

 Δεν ξέρω πως να ορίσω αυτή την πολιτιστική αποτυχία, αλλά μου φαίνεται πως επί το πλείστον θα την ονόμαζα ως αποδόμηση τους εθνικο-σοσιαλιστικού μας πολιτισμού, που μας άφησε ο κομμουνισμός, το οποίο χαρακτηρίζονταν από την απομόνωση προς τους άλλους πολιτισμούς, από  την διαστρέβλωση και το προπαγανδιστικό ψέμα  όπως και από ένα είδος πρωτόγονης σχιζοφρένειας  – όχι της σχιζοφρένειας ως μια ψυχική αρρώστια, αλλά του διαχωρισμού του μυαλού στο συναισθηματικό ασπρό-μαυρο όπου λείπουν οι αποχρώσεις της λογικής κριτικής σκέψης – όπου πάντα οι μαύροι είναι οι άλλοι ενώ οι λευκοί είμαστε εμείς. 

Αλλιώς, αυτή την πολιτιστική απομόνωση θα το απεικόνιζα  φέροντας στο μυαλό του αναγνώστη την αντίδραση που μου έστειλε εκείνη την ημέρα ένας συμπατριώτης που ζει από καιρό στην Δυτική Ευρώπη: “Η Ελλάδα έχει τα γαϊδούρια και τους χοίρους της”, – λέει ο Πρωθυπουργός! Τι επίπεδο!!! Γερμανικά ούτε καν  θα μπορούσε να μεταφραστεί γιατί εδώ οι συνειρμοί οδηγούν απλά σε καλά ζώα, με τα οποία τα παιδιά μας παίζουν στο σπίτι, και από μικρά πηγαίνουν και τα χαϊδεύουν στα πάρκα (…..)! Όταν ο πρωθυπουργός μιλά έτσι, τι να πεις για την ανάπτυξη της Αλβανίας!”

Για τη συνέχεια Pelasgos