Η μαγεία χάθηκε. Η Σαουδική Αραβία απολάμβανε επί μακρόν μια αμνηστία που έφτανε πολύ πέρα από τις συνηθισμένες διπλωματικές συμβάσεις. Τα ατελείωτα αποθέματα πετρελαίου, ο Ψυχρός Πόλεμος, η ιρανική επανάσταση και μια διάθεση για ακριβά δυτικά οπλικά συστήματα της είχαν δώσει το δικαίωμα να κινείται πέρα από τους καθιερωμένους κανόνες συμπεριφοράς.

Η ωμή, βάναυση δολοφονία του Τζαμάλ Κασόγκι στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη έχει σημάνει το τέλος αυτού του εξαιρετισμού (exceptionalism).

Ήδη από το μακρινό 1951, ο Ντιν Άτσεσον, υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, περιέγραφε τον τότε βασιλιά Αμπντούλ Αζίζ, ως «τον καλύτερο φίλο που έχουν οι ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή». Η Ουάσιγκτον είχε αποκλείσει τους Βρετανούς από το να αποκτήσουν πρόσβαση στα σαουδαραβικά κοιτάσματα. Υιοθέτησαν το ρόλο του προστάτη.

Για τη συνέχεια Euro2Day