Η επιτυχία του Ζόραν Ζάεφ να εξασφαλίσει την περασμένη Παρασκευή την απαραίτητη πλειοψηφία των 2/3 στο Κοινοβούλιο της γείτονος για τη συνταγματική αναθεώρηση, αποτέλεσε έκπληξη και δρομολογεί σημαντικές εξελίξεις και ανατροπές εντός και εκτός Ελλάδας. 

Κατ’ αρχάς για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες οι δυτικές δυνάμεις παρενέβησαν απροσχημάτιστα με πρακτικές και μεθόδους που θεωρούνται πως ξεπερνούν τα όρια της αποδεκτής άσκησης επιρροής. 

Η συμφωνία επιβλήθηκε στην Ελλάδα και τη FYROM με ωμό και απροσχημάτιστο τρόπο που θυμίζει ανάλογες παρεμβάσεις την εποχή του “ψυχρού πολέμου” ή τρόπους που χειρίζονται ανάλογες υποθέσεις αυταρχικά καθεστώτα όπως π.χ. η Ρωσία, η Κίνα κλπ. 

Αυτό που δεν μπορεί να προσδιοριστεί είναι ποιες αντιδράσεις θα προκαλέσει μακροπρόθεσμα η επιβολή σε δυο χώρες μιας συμφωνίας που μια ευρεία πλειοψηφία και στις δυο χώρες θεωρεί επιζήμια και δεν αποδέχεται. 

Οι μεταπολεμικές εμφυλιακές και μετεμφυλιακές άκομψες παρεμβάσεις στην Ελλάδα είχαν σαν συνέπεια π.χ. το ισχυρό ρεύμα αντιαμερικανισμού και αντιδυτικισμού των τελευταίων δεκαετιών. Αντίστοιχος αντιρωσισμός υπάρχει στις περισσότερες χώρες  του ανατολικού μπλοκ. 

Για τη συνέχεια Capital