Άριστος Μιχαηλίδης    
Είναι πολύ χαρούμενη η κυβέρνηση απ΄ ό,τι καταλάβαμε, διότι με την έκθεση του ο Αντόνιο Γκουτέρες αγγέλλει και την είδηση, όπως είπε κι ο Πρόδρομος Προδρόμου. Ότι «συνεχίζονται οι διεργασίες και οι διαβουλεύσεις με σκοπό να ξεκινήσουν ξανά διαπραγματεύσεις». Δεν χτύπησαν καμπάνες, αλλά ο τρόπος που ανακοινώθηκε η κυβερνητική ικανοποίηση ήταν σαν να ανησυχούσαν μήπως και μας κλείσει το παράθυρο. Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση, αλλά και πάλι για έναν περίεργο λόγο είναι τόσο έκδηλη η ανακούφιση, που κρύβει κάποιες άλλες πολύ αρνητικές αναφορές, χωρίς να διακρίνεται πλέον προοπτική να τις αντιμετωπίσουμε. Το πρώτιστο είναι η αναφορά στις γεωτρήσεις. Υπήρξαν, λέει, λιγότερες εντάσεις αυτή την περίοδο, «γύρω από την εκμετάλλευση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου» (πρώτη περίεργη ορολογία, καμία αναφορά στην νόμιμη ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας), αλλά συνεχίζει:
«Οι νέοι γύροι διερευνητικών γεωτρήσεων που έχουν προγραμματιστεί για το τελευταίο τρίμηνο του 2018 θα μπορούσαν ωστόσο να οδηγήσουν σε νέες εντάσεις και να περιπλέξουν σημαντικά τις προοπτικές για διάλογο μεταξύ των μερών». Τι λέει εδώ; Ότι οι εντάσεις που μπορεί να περιπλέξουν τις προοπτικές για διάλογο θα προέλθουν από τους νέους γύρους διερευνητικών γεωτρήσεων, που κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία και όχι από την κρίση που δημιουργεί η Τουρκία με τις παράνομες δραστηριότητές της. Δεν ξέρω αν στέλνει το μήνυμα να αναβληθεί ο ενεργειακός προγραμματισμός για να μην επηρεαστούν οι προοπτικές του διαλόγου (όπως αξιώνει η τουρκική πλευρά), πάντως δεν λέει λέξη για τις τουρκικές προκλήσεις.
Ο Πρόδρομος Προδρόμου δικαιολόγησε αυτή την αναφορά λέγοντας ότι δεν μπορούσε να αναφέρεται στα κυριαρχικά δικαιώματα που έχει ένα κράτος μέλος των Ηνωμένων Εθνών και «η έκκληση του ΓΓ να αποφευχθεί κλιμάκωση αναφέρεται προφανώς σε ενέργειες που δημιουργούν κρίση», υπονοώντας τις ενέργειες της Τουρκίας. Αλλά, ο ΓΓ, με τον τρόπο που αναφέρεται είναι σαφές ότι αυτό που θεωρεί ότι δημιουργεί κρίση είναι «οι νέοι γύροι διερευνητικών γεωτρήσεων που έχουν προγραμματιστεί για το τελευταίο τρίμηνο του 2018» και όχι, ας πούμε, το ότι η Τουρκία απειλεί να κάνει γεώτρηση στο τεμάχιο 6 της κυπριακής ΑΟΖ ή ότι εμποδίζει την ΕΝΙ στο τεμάχιο 3. Καμιά αναφορά σε αυτά. Αλλά, πώς γίνεται αυτά να εννοούνται, διότι είμαστε νόμιμο κράτος και κάνουμε νόμιμες ενέργειες, αλλά να θεωρεί αναγκαίο να αναφέρει τη συζήτηση στη νόμιμη Βουλή του νόμιμου Κράτους για το ότι μουσικοί «της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας οι οποίοι είχαν πρόθεση να παίξουν σε φεστιβάλ στο βορρά»; Και μάλιστα ως «αντιπαραθέσεις που σχετίζονται με τις διακοινοτικές σχέσεις». Και όταν δεν θεωρεί σημαντικές για να τις αναφέρει τις τουρκικές παρανομίες, πώς μπορεί να θεωρεί σημαντικό και το αναφέρει το γλωσσάριο για τους δημοσιογράφους, που απέρριψε η κοινωνία αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Λέει: «238 Ελληνοκύπριοι δημοσιογράφοι υπέγραψαν επιστολή διαμαρτυρίας ενάντια σε ένα δικοινοτικό γλωσσάριο ευαίσθητων λέξεων και φράσεων για εθελοντική εκτίμηση από δημοσιογράφους και των δύο κοινοτήτων, που είχε ξεκινήσει στις 10 Ιουλίου από τον εκπρόσωπο του ΟΑΣΕ». Δηλαδή, το πρόβλημα δεν είναι το γλωσσάριο και η ανήθικη παρέμβαση του ΟΑΣΕ, αλλά η επιστολή διαμαρτυρίας 238 δημοσιογράφων. Και είναι πιο σημαντικό αυτό από το γεγονός ότι ο Ερντογάν επιβάλλει ισλαμοποίηση των Τουρκοκυπρίων, για παράδειγμα; Ή από το ότι καταδιώκει έναν δημοσιογράφο, τον Σενέρ Λεβέντ, και καλεί τους γκρίζους λύκους να του επιτεθούν;
Πόση υποκρισία και σκόπιμη διαστρέβλωση πρέπει να ανεχτούμε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και τους εκπροσώπους του που τον ενημερώνουν, όταν δεν αντιδρούμε στο ότι αναφέρει την «απόφαση των τοπικών τουρκοκυπριακών αρχών να ανοίξουν μια παραλία στην περιοχή της Αμμοχώστου μόνο σε Τουρκοκύπριους και Τούρκους υπηκόους», και αποκρύβει ότι η απόφαση δεν είναι των τοπικών τουρκοκυπριακών αρχών, αλλά του κατοχικού στρατού απευθείας; Μπορεί να είναι ασήμαντες αυτές οι αναφορές σε σύγκριση με τα κορυφαία ζητήματα, όπως είναι το ότι υιοθετεί συγκεκαλυμμένα τα τουρκικά χρονοδιαγράμματα, αλλά αυτές είναι που δείχνουν ότι χάνουμε το παιχνίδι και μας οδηγούν σε μονοπάτια άλλα από αυτά στα οποία πρέπει να πορευτούμε για να αναζητήσουμε το δίκαιό μας.

[email protected]