“Ζηλεύω την ολλανδική αστυνομία….
Ο γιος μιας φίλης μου σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του Βαχνιγκεν.
Πήγε η φίλη μου επίσκεψη να τον δει με τον άντρα της.
Ο μικρός καβάλησε το ποδήλατο του και ξεκίνησε με χαρά να πάει να συναντήσει τους γονείς του στο ξενοδοχείο τους. Όμως…… Στον δρόμο τον σταματάει ολλανδός τροχονόμος και τον ρωτάει γιατί αγόρι μου δεν έχεις άσπρο και κόκκινο αναλαμπον φως στο ποδήλατο;
Έχω κύριε αστυνόμε αλλά τα ξέχασα στο σπίτι όπως έφυγα βιαστικός να πάω να δω τους γονείς μου που ήρθαν πριν λίγο να με δουν, σπουδάζω εδώ στο Πανεπιστήμιο.
Δώσε μου τη φοιτητική σου ταυτότητα.
Την παίρνει, χτυπάει στο κομπιούτερ του κάτι τον βρίσκει και του λέει, θα σου έρθει στο μεηλ σου κλήση να πληρώσεις 50€ για να μάθεις να μην κυκλοφορείς χωρίς φώτα στο ποδήλατο. Είναι πολύ επικίνδυνο και μπορεί να σκοτωθείς.
Το ξέρω ότι είναι αρκετά λεφτά για έναν φοιτητή αλλά η ζωή σου είναι πιο σπουδαία.

Πάει να φύγει ο μικρός. Που πας του λέει έλα εδώ μαζί μου. Πάνε μαζί στο βανακι του αστυνομικού, του δίνει ένα άσπρο και ένα κόκκινο φώς και του λέει κουμπωσε τα τώρα στο ποδήλατο.
Αύριο από 09:00 – 21:00 να έρθεις στο αστυνομικό τμήμα εδώ που γράφει η κάρτα. Το πρωί θα είμαι εγώ μέχρι τις 14:00 μετά θα ζητήσεις τον αστυφύλακα Βαν κάτι. Θα του επιστρέψεις αυτά τα δύο φώτα που σου δίνω και εκείνος θα ελέγξει αν φοράς τα δικά σου φώτα, αυτά που λες ότι ξέχασες σπίτι σου. Αν δεν έρθεις τότε θα σου έρθει νέο μέηλ με 500€ πρόστιμο γιατί είπες ψέματα και για τα φώτα μας.
Καλώς δέχθηκες τους γονείς σου και να τους πεις ότι η ολλανδική αστυνομία φροντίζει να είσαι ασφαλής όσο σπουδάζεις και μένεις εδώ.
Πήγαινε τώρα γιατί άργησες …..
Έμεινα έκπληκτος από το γεγονός που μου περιέγραψε…..”

Γιάννης Μανώλης