Πάνε χρόνια, ήταν αρχές του 2007, όταν δημοσιοποιήθηκε από το υπουργείο Παιδείας πανελλαδική έρευνα μεταξύ των φιλολόγων. Ενα από τα ευρήματα ήταν ότι το 86% θεωρούσε θετική την απόφαση αύξησης από το σχολικό έτος 2005-2006 των ωρών διδασκαλίας των Αρχαίων. «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει», σχολίασαν οι άλλες ειδικότητες που ανησύχησαν για τυχόν μείωση των ωρών των δικών τους μαθημάτων, αποτυπώνοντας μια διαχρονική σταθερά του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Οι αποφάσεις για τα διδασκόμενα μαθήματα και τις ώρες διδασκαλίας τους δεν λαμβάνονται με αποκλειστικά παιδαγωγικά κριτήρια, αλλά υπαγορεύονται από ένα πολύπλοκο σύστημα: τους διορισμένους εκπαιδευτικούς σε κάθε ειδικότητα, τις θέσεις εισακτέων στις αντίστοιχες σχολές των ΑΕΙ, τα φροντιστήρια, αλλά και την εκδοτική αγορά που κινείται από τα σχολικά εγχειρίδια και τα «λυσάρια». Πίσω από τις διελκυστίνδες μεταξύ των ειδικοτήτων, κρύβεται ο φόβος των καθηγητών κάθε ειδικότητας μήπως δημιουργηθεί πλεόνασμα προσωπικού στα σχολεία, αλλά και μήπως μειωθεί η ζήτηση στην αγορά των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων μαθημάτων.

για τη συνέχεια kathimerini