O μόνος νόμος λοιπόν που χρειάζεται είναι αυτός που καθιστά το πλιάτσικο ασύμφορο.

Αλήθεια όταν ο αγρότης έκλεινε τα Τέμπη και η κυβέρνηση ικανοποιούσε τα αγωνιστικά του αιτήματα τι άλλο συνέβαινε παρά πλιάτσικο σε βάρος της κοινωνίας; Την ικανοποίηση των αιτημάτων του από το κράτος ποιος άραγε τη χρηματοδοτούσε παρά η παραγωγική κοινωνία; Kαι τι περισσότερο έκανε την επόμενη μέρα ο συνδικαλιστής της ΑΔΕΔΥ μόλις διαπίστωνε ότι έχει μείωση στα έσοδα (γιατί έπρεπε να πληρώσει τον αγωνιστικό αγρότη) και κατέρχεται βέβαια και αυτός σε δίκαιο αγωνιστικό αγώνα; Και ούτω καθεξής…. Μια ατελείωτη πάλη συντεχνιών, σφιχτά εναγκαλισμένων με το μαφιόζικο κράτος. Ενώ οι μεγαλο- επιχειρηματίες της εποχής έδωσαν και αυτοί τον τόνο. Η ληστεία του δημόσιου χρήματος ήταν φυσικά πολύ ευκολότερη υπόθεση από τις πωλήσεις στην αγορά. Για αυτό και προτιμήθηκε…

Η σοσιαλιστική μεταπολίτευση των ΠΑΣΟΚ/ ΝΔ/ ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ ήταν η περίοδος της γενικευμένης ληστείας όλων κατά όλων. Από τη μια μεριά όσοι είχαν κάποια πρόσβαση στις κρατικές- κομματικές μαφίες (πιο πρόσφατα παραδείγματα οι καθαρίστριες η ΕΡΤ, κ.λπ). Και από την άλλη οι εκτός των κομματικοκρατούμενων νυμφώνων απλά ληστεύτηκαν χωρίς να ληστεύσουν. Και χωρίς σάλιο… Με κερασάκι μια ανύπαρκτη πλουτοκρατία για να προσφέρουν γελοία τεκμηρίωση στα ασταμάτητα πλιατσικολογήματα. Ότι τάχα μου η χρηματοδότηση των άθλιων αιτημάτων τους γινόταν από κάποια πλουτοκρατία που θα πιέζανε αγωνιστικά, άρα ουδείς λόγος για ανησυχία….

Επιπλέον ληστεύθηκαν οι επόμενες γενεές και έγινε και απόπειρα να ληστευτεί και ο ένδοξος ύπνος των πολεμιστών της Αλβανίας αφού οι πλιατσικολόγοι ούτε εκεί δίστασαν, ούτε αυτό δεν δίστασαν να θυμηθούν μετά από 70 χρόνια πλιάτσικου.

Κουβέντα για δημιουργία και παραγωγή δεν έγινε καμιά. Γιατι; Γιατί όπως λέει ο Βastιat το πλιάτσικο ήταν η συμφερότερη, η ευκολότερη λύση. Και τα σημερινά αδιέξοδα δεν είναι παρά η εξάντληση κάθε πια δυνατότητας πλιάτσικου.

Ίσως η διαυγέστερη ανάλυση της μεταπολίτευσης έρχεται από 170 χρόνια πριν!