Είχα πάει σε έναν οργανισμό του δημοσίου για να πληρωθώ για ένα σποτάκι που τους είχα κάνει για μια διήμερη εκδήλωσή τους. Έπρεπε να βρεθεί τρόπος για να δικαιολογηθεί σαν δαπάνη, γιατί δεν υπήρχε πρόβλεψη στις αρμοδιότητες του φορέα. Δυο ώρες φάγαμε.
 Ήταν εκεί η πασοκοδιευθυντάρα (νυν συριζα), τον γνώριζα από παλιά, ανθοπώλης ήτανε πριν, που τους είχε όλους σούζα τους έβαζε τις φωνές και τους αντιμετώπιζε σαν καθυστερημένους.
 Το χειρότερο είναι ότι όντως ήτανε πάρα πολύ χαμηλής ικανότητας άνθρωποι και τον καταλάβαινα που εξοργιζόταν. 
Δε μπορούσαν να βρούνε την παραμικρή λύση χωρίς υποδείξεις και βοήθεια.
 Το ελληνικό δημόσιο βρίθει τέτοιων περιπτώσεων.
 Έχει και ικανότατους βέβαια, οι οποίοι υποφέρουν. Θέλεις η δαιδαλώδης φύση της πολυνομίας, θέλεις ο φόβος της ευθύνης, θέλεις οι προσλήψεις χωρίς αξιολόγηση, έχει πολλούς τομείς που είναι κανονικό ΠΙΚΠΑ και δε λειτουργεί τίποτε.

 Και ταλαιπωρεί και τους ίδιους. Τους ικανότερους τέλος πάντων. Τελικά μου δώσαν μια απόδειξη μη θεωρημένη σα να τους είχα πληρώσει εγώ το ποσό, ενώ θυμίζω εγώ είχα πάει για να πληρωθώ και αυτό για κάποιο λόγο ήταν ΟΚ. 

Vassilis Stergiou