Η Ευρώπη μετά το 1945 ζει με τον φόβο ενός επόμενου, πυρηνικού πλέον, πολέμου. Ανασκουμπώνεται, δουλεύει σκληρά, πληθαίνει, επουλώνει τις πληγές της και προχωρά, χωρισμένη με ένα σιδηρούν παραπέτασμα.  Στα τέλη της δεκαετίας του 60 η μεν Ανατολική συνειδητοποιεί ότι ο κομμουνισμός δεν μεταρρυθμίζεται η δε Δυτική ερωτοτροπεί με κάθε πιθανή εκδοχή του Μαρξισμού καθώς βυθίζεται στην ηδονή της κατανάλωσης. Από αυτήν την ταραγμένη εποχή της απομένουν τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των αδυνάμων, ένα άρωμα μιας κάποιας ανεκτικότητας. Στα τέλη της δεκαετίας του 90 η σοσιαλιστική ανατολική αδερφή καταρρέει ταχύτητα και αναίμακτα, ενώ η δυτική αναλαμβάνει να τη στηρίξει στα πρώτα της βήματα στον ελεύθερο κόσμο. Καθώς η αγορά πανηγυρίζει τη νίκη της  αρχίζει η εποχή της εσωτερικής μετανάστευσης. H Ευρώπη των λαών είναι πλέον γεγονός.
Για τη συνέχεια AthensVoice