Στο προηγούμενο κείμενο περιέγραψα την εμπειρία μου ως επίκουρου καθηγητή στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με ταυτόχρονη απασχόληση στο πανεπιστήμιο Rutgers των ΗΠΑ. Εδώ θα διατυπώσω την άποψή μου για το τι να κάνουμε, αν θέλουμε να αναστραφεί η φυγή επιστημόνων από τα ελληνικά πανεπιστήμια.
Ένα ερώτημα του τύπου «τι να κάνουμε» είναι πάντοτε προβληματικό, όταν δεν είναι σαφές σε ποιους απευθύνεται. Όπως συμβαίνει και σε άλλους τομείς, όπως είναι η οικονομία, τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα ώστε μία ομάδα από ειδικούς με καλή γνώση της διεθνούς πραγματικότητας να μπορούσε εύκολα να συγκλίνει στους βασικούς τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι ότι δεν ξέρουμε τι πρέπει να γίνει. Το ζήτημα είναι η απόσταση θεωρίας και πράξης που, όπως θα επιχειρηματολογήσω παρακάτω, δεν μπορεί να καλυφθεί από το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.