Οι Πρέσπες είναι ένα βολικό σημείο για να γίνονται οι τριεθνείς συναντήσεις. Αυτό γινόταν εδώ και πολλά χρόνια. Συνεπώς, ένας καλόπιστος πολίτης δεν θα έβλεπε κάτι το μεμπτό στην επιλογή αυτού του χώρου για την υπογραφή της συγκεκριμένης συμφωνίας. Μέχρις εδώ καλά.

Όμως, διαβάζοντας ξανά και ξανά τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού το μάτι μου δεν μπορεί να ξεκολλήσει από την παρακάτω φράση: «Δεν ανταμώνουμε σήμερα εδώ για να θρηνήσουμε τις ήττες του παρελθόντος». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ποιοι είναι αυτοί που δεν θα θρηνήσουν τις ήττες του παρελθόντος; Και σε ποιες ήττες αναφέρεται και πώς προσδιορίζεται, σε βάθος χρόνου, αυτό το παρελθόν;

Αυτά τα ερωτήματα δεν είναι σχολαστικά. Είναι ουσιαστικά. Νομίζω πως το κλειδί στην αποκωδικοποίηση αυτής της πρότασης βρίσκεται σε τέσσερις λέξεις: «τις ήττες του παρελθόντος». Ο συνδυασμός αυτών των τεσσάρων λέξεων με την τοποθεσία των Πρεσπών, παραπέμπουν υπαινικτικά μεν, αναντίρρητα δε, στον εμφύλιο πόλεμο, και ειδικά στην τελευταία φάση του, όταν και ο ΔΣΕ συγκροτείτο κατά 60% από Σλαβομακεδόνες.

Για τη συνέχεια liberal