Μάρκος Τρούλης
Σε κλίμα συγκίνησης υποδέχονται τα στρατεύματα των Ευρωπαίων συμμάχων μας οι κάτοικοι της ακριτικής Ελλάδας. Σκοπός της παρουσίας των μονάδων είναι η αποστολή μηνύματος αποτροπής και εντέλει εξισορρόπησης του τουρκικού επεκτατισμού. Στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αναμένεται επίσης αρμάδα του ιταλικού ναυτικού προς υπεράσπιση των –κατά τα λοιπά– συμφερόντων της ENI, ενώ στα Δωδεκάνησα αναμένονται επίσης Σλοβένοι κομάντο, Πορτογάλοι αλεξιπτωτιστές και σουηδικοί στρατιωτικοί σκύλοι.

Η ένταξή μας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα υπήρξε αναμφίβολα μοναδικό επίτευγμα, με σκοπό τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών της χώρας μας, τη σταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την άρση των κοινωνικών αδιεξόδων, τα οποία κατέτρωγαν τις σάρκες της ελληνικής κοινωνίας επί σειρά δεκαετιών.

Όμως, όπως συμβαίνει σχεδόν σε κάθε πτυχή της εθνικής ιδιοσυγκρασίας μας, οι συμμαχίες εκλαμβάνονται ως «άνευ όρων κολλητιλίκια» και οι ενδοσυμμαχικές αντιπαραθέσεις ως «ανίερες προδοσίες» ή «αφιλοτιμίες». Κάπως έτσι θεωρήσαμε ότι η ένταξη στην ΕΟΚ, η συνθήκη του Μάαστριχτ και η ένταξή μας στη ζώνη του ευρώ θα αποτελούσαν επαρκείς επιτυχίες με σκοπό την αποτροπή του εξ Ανατολών κινδύνου. Εμφανής η αδυναμία ορισμού των ορίων και των προϋποθέσεων, και εύλογη η απογοήτευση η οποία αργά ή γρήγορα επέρχεται.

Αν όλα τα παραπάνω περιορίζονταν στα κατά τόπους καφενεία, το κακό θα ήταν μικρό. Όταν, όμως, οι εν λόγω αντιλήψεις απέρρεαν από περισπούδαστους καθηγητές και «πολιτικούς – εθνικά κεφάλαια», καθίσταται αντιληπτό το βάθος της σήψης ή εν πάση περιπτώσει το μέγεθος της παρανόησης, βαθιά ριζωμένης εντός της γραφειοκρατίας, η οποία θα έπρεπε να χαράζει στρατηγική εντός ενός αποστειρωμένου περιβάλλοντος.

Ποια είναι τα πολιτικά-στρατηγικά δεδομένα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; Τι είναι τέλος πάντων αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιο είναι το περιεχόμενο της θεσμικής συγκρότησής της; Πως μεταλλάσσεται σήμερα και ποιες είναι οι στρατηγικές στοχεύσεις της ηγέτιδας…

Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news