Πριν την επίσκεψη Ράμα στην Κωνσταντινούπολη, όλοι έδειχναν σίγουροι ότι η συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα και την ΑΟΖ ήταν «τετελεσμένο γεγονός» πια. Μετά την αστραπιαία επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη και την κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Ερντογάν, ο Ράμα περισσότερο και ο Μπουσάτι λιγότερο αφήνουν να εννοηθεί ότι η συμφωνία μπορεί και να μην πάρει το βάπτισμα κατά τη διάρκεια του Πάσχα στην Κορυτσά σε συνάντηση Τσίπρα-Ράμα, μάλλον μπορεί ακόμη και η συνάντηση να μη γίνει.

Τίθενται το ερώτημα: Μήπως άραγε ξανά «ο τρίτος παράγοντας» δεν είναι πεπεισμένος ότι η συμφωνία που μαγείρεψε ο Μπουσάτι με τον Κοτζιά δεν είναι εκείνοι όπου βρίσκουν εφαρμογή τα συμφέροντά του; Ή μήπως ήταν κι αυτό παιγνίδι; Τα υποφαινόμενα αφήνουν να εννοηθεί ότι «ο τρίτος παράγοντας» έμεινε ανικανοποίητος από τη συμφωνία που επιτεύχθηκε είτε ότι ήταν πεπεισμένος ότι οι πλευρές δεν θα μπορούσαν να φτάσουν σε συμφωνία και τώρα που εκείνη είναι «τετελεσμένο γεγονός» πια, αντιτάσσεται σ’ αυτή τη συμφωνία. Γι αυτό το θέμα πρέπει να ερωτηθεί ο Ράμα και, σίγουρα, θα έρθει εκείνη η μέρα που το ερώτημα αυτό θα λάβει απάντηση.

Αν η συνάντηση Ράμα –Τσίπρας δε γίνει, αυτό θα αποδεικνύει ότι η συμφωνία δεν θα έχει εκπληρώσει τα συμφέροντα του «τρίτου παράγοντα»! Από την άλλη, η συνάντηση Ράμα –Τσίπρα, χωρίς την υπογραφή της συμφωνίας στο τραπέζι συγκεντρώνει λίγες πιθανότητες να γίνει, μάλλον δεν θα αποδέχονταν ι Τσίπρας να μεταβεί στην Κορυτσά το Πάσχα για ένα γεύμα με το Ράμα.

Το ερώτημα που τίθενται είναι: Ο «τρίτος παράγοντας» είναι ο ίδιος «τρίτος παράγοντας»; Άρα, αν είναι ο ίδιος που παρότρυνε το Ράμα να προσβάλλει στο Συνταγματικό Δικαστήριο την προηγούμενη συμφωνία, πράγμα που επί τέσσερα και βάλε χρόνια οδήγησε στην όξυνση των σχέσεων Ελλάδας –Αλβανίας όπως ποτέ άλλη φορά τα τελευταία 20 χρόνια; Τα υποφαινόμενα δείχνουν να είναι ο ίδιος κι αυτό περιμένουμε να απαντηθεί από το Ράμα.

Για τη συνέχεια Tachydromos