Στο Μπακού
Το κύκνειο άσμα των Οθωμανών στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αμέσως πριν την τελική τους συνθηκολόγηση, ήταν εντυπωσιακό – και, κατά κάποιον τρόπο, οφείλεται στη Μόσχα.
Απομακρύνοντας τη Ρωσία από τον πόλεμο, οι Μπολσεβίκοι άφησαν χώρο, προσωρινά, πέρα από τον Καύκασο. Τα στρατεύματα του Σουλτάνου, αφού ξαναπήραν τον Πόντο (με όλες τις ανεπανόρθωτες συνέπειες που είχε αυτό για τον εκεί ελληνικό πληθυσμό), σύντομα βρέθηκαν σε θέση με εξαιρετικό πλεονέκτημα. Η αυτοπεποίθηση των αξιωματικών τους ήταν τέτοια, ώστε δεν δίστασαν να συγκρουστούν με τους συμμάχους τους Γερμανούς, που στήριζαν την προσφάτως ανεξαρτητοποιημένη Γεωργία. Με εντολές άνωθεν, η διαμάχη αυτή σταμάτησε σύντομα. Οι Τούρκοι άλλωστε δεν στόχευαν στα οροπέδια και τους αμπελώνες μιας χριστιανικής χώρας, αλλά ανατολικότερα, στην ερημική στέπα δίπλα στην Κασπία.
Για τη συνέχεια Amagi