Πριν από  δέκα χρόνια βρέθηκα στην Κοπεγχάγη σε ένα σούπερ μάρκετ, το οποίο είχε μερικά ταμεία χωρίς χειριστές. Οι πελάτες περνούσαν μόνοι τους τα προϊόντα, που είχαν αγοράσει, από μια συσκευή ανάγνωσης των κωδικών και μετά πλήρωναν με την πιστωτική τους κάρτα. Έτσι απέφευγαν τις ουρές στα συμβατικά ταμεία.

Πριν από τέσσερα χρόνια έμεινα σε ένα πολύ φροντισμένο ξενοδοχείο στο κέντρο της Στοκχόλμης. Στις τρεις μέρες της διαμονής μου εκεί δεν συνάντησα ούτε έναν υπάλληλο. Είχα κάνει την κράτηση από το ίντερνετ και έπειτα μου έστειλαν στο κινητό τηλέφωνο έναν κωδικό αριθμό. Με αυτόν άνοιξα την κεντρική είσοδο του ξενοδοχείου, την πόρτα του δωματίου και είχα πρόσβαση στο wi-fi. Ο κωδικός ίσχυε μέχρι την ώρα της αναχώρησής μου.

Για τη συνέχεια AthensVoice