Δημοκρατικά δημοψηφίσματα δεν γίνονται από πολιτικούς. Η χώρα μας έχει υποφέρει στην ιστορία από δημοψηφίσματα που προκήρυξε η εκάστοτε διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία. Από χούντες και βασιλιάδες, μέχρι τις συμμορίες του Μαξίμου στις μέρες μας. Και στις 8 περιπτώσεις δημοψηφισμάτων, τα ερωτήματα ήταν ελεγχόμενα, προκατέβαλαν το αποτέλεσμα και εν τέλει στοίχισαν στη χώρα. Για να μην έχουμε τα ίδια επιβλαβή εθνικά αποτελέσματα και το αίσθημα προδοσίας και πικρίας του 2015, διαδικασίες για δημοψήφισμα πρέπει να εκκινούν μόνο οι πολίτες. 
Όταν δηλαδή προκύπτει ανάγκη στην κοινωνία και όχι όταν το πολιτικό προσωπικό θέλει να ξεπουλήσει τη χώρα. Οι διαδικασίες δημοψηφίσματος πρέπει να είναι υποχρεωτικά δημοκρατικές, δίκαιες, και με τρόπο που να διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η εθνική κυριαρχία της χώρας. Ενδεικτικά, εξετάστε την περίπτωση της Ελβετίας. Τα δημοψηφίσματα ως έχουν στην Ελλάδα αποτελούν εργαλείο χειρισμού και εξαπάτησης των πολιτών.
Δημοψηφίσματα γίνονται όταν υπάρχει κάποιο δίλημμα στην κοινωνία, ενώ για το Σκοπιανό ζήτημα δεν υφίσταται κανένα απολύτως. Από πότε πρέπει να ψηφίζουμε για τα τεχνητά ιστορικά κατασκευάσματα των αντιπάλων της Ελλάδας τα οποία αγγίζουν και τα όρια της τρέλας; Δεν γίνονται δημοψηφίσματα επειδή απλά διαφωνεί το πουλημένο πολιτικό σύστημα με τους πολίτες μιας χώρας. Εν προκειμένω, δεν υπάρχει τίποτα αμφισβητήσιμο, ενώ οι πιέσεις για δημοψήφισμα αποτελούν προσπάθειες των πολιτικών να δημιουργήσουν τεχνητή αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας μας. Ένα τέτοιο δημοψήφισμα θα αποτελούσε σφετερισμό και κατάχρηση εξουσίας και εξηγώ:
Το ζήτημα άπτεται των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και ως εκ τούτου είναι υπεράνω διαπραγματεύσεων. Το δημοψήφισμα αν μας επιβληθεί και πραγματοποιηθεί, θα δημιουργήσει ένα καταστροφικό νομικό προηγούμενο το οποίο θα διαρρηγνύει το θεσμικό εθνικό οικοδόμημα της Ελλάδας. Θα δημιουργήσει ρωγμές στο θεσμικό οικοδόμημα που καθιστά τη χώρα ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος. Τα πράγματα είναι τόσο σοβαρά. Δεν μπορούν να μας επιβάλλουν δημοψήφισμα για να ψηφίσουμε αν θέλουμε να κρατήσουμε ή να απωλέσουμε τα φυσικά κυριαρχικά δικαιώματα του έθνους μας. Δεν γίνονται δημοψηφίσματα επί παντός επιστητού. Το επόμενο βήμα είναι να μας βάλουν να ψηφίσουμε για το ποιο κράτος θα ασκεί κυριαρχία στη Ρόδο ή για το ποια χώρα θα είναι υπεύθυνη πολιτιστικής διαχείρισης του Παρθενώνα. Μπορούμε δηλαδή αντί για Ελλάδα να αποκαλούμαστε και το «Μεγάλο Παζάρι».
Τα κυριαρχικά δικαιώματα μιας χώρας είναι προφανώς αδιαπραγμάτευτα και ανήκουν στη σφαίρα του αυτονόητου. Οι ψηφοφορίες επ’ αυτών τα καθιστούν αυτομάτως νομικά μετέωρα και εν δυνάμει παραχωρήσιμα. Με την διενέργεια δημοψηφίσματος αποδεχόμαστε σιωπηρά την αίολη φύση τους. 
Ταυτόχρονα, η οποιαδήποτε δημοψηφισματική δικαίωση τώρα, θα αποδειχθεί προσωρινή ενώ αποτελεί στην ουσία πύρρειο νίκη για τρεις λόγους. 
Πρώτον, διότι όπως προαναφέρθηκε, θα είναι πλέον ήδη αργά μιας και η Ελλάδα θα έχει αποδεχθεί ότι η εκούσια παραχώρηση της εθνικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς είναι πλέον συζητήσιμη. 
Δεύτερον, διότι οι Έλληνες πολίτες θα φανούμε αδιάλλακτοι σε ένα ζήτημα που έχουμε αποδεχθεί ως συζητήσιμο. Η αδιαλλαξία αυτή θα μας κοστίσει στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης μιας και θα γίνουμε ο στενοκέφαλος λαός που δεν επιθυμεί τη λύση. Μέσω της πολιτικής πίεσης που θα δεχθούμε είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούμε μελλοντικά σε ταπεινή συνθηκολόγηση σε ένα δεύτερο δημοψήφισμα επί του θέματος. Θυμηθείτε εδώ το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν για το οποίο τα διεθνή κοράκια μας βάφτιζαν αδιάλλακτους και στείρους επειδή δεν υπερψηφίσαμε το έκτρωμα που…

Η συνέχεια του άρθρου στο Μαύρο Κουτί