Το πρώτο λάθος ήταν η πρόσκληση, που του απηύθυνε η Αθήνα για επίσημη επίσκεψη. Ποτέ δεν θα καταλάβουμε γιατί έγινε και πού αποσκοπούσε. Ίσως και να ήταν απλώς ακόμα μια επίδειξη πολιτικής ανεπάρκειας από την ηγεσία του εθνικού κέντρου. Αλλά, από πού ώς πού η Αθήνα να επιθυμεί και να οργανώνει επίσημη επίσκεψη ενός δικτάτορα με επεκτατικές βλέψεις, που πέρα από όσα συμβαίνουν στη χώρα του (συλλήψεις και εξαφανίσεις αντικαθεστωτικών, κλείσιμο ΜΜΕ, αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις, δίκες Κούρδων ακόμα και βουλευτών κ.α.), ήταν δεδομένο ότι θα πάει στην Αθήνα για να αμφισβητήσει και μπροστά στην ελληνική ηγεσία την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας; Μπαλώθηκε κάπως το αμάρτημα με τις δημόσιες τοποθετήσεις Παυλόπουλου και Τσίπρα, αλλά και το μπάλωμα σκεπάστηκε με όσα άλλα περιελάμβανε ο ζήλος να «προστατευθεί» η επίσκεψη. Οι συλλήψεις των Τούρκων αντικαθεστωτικών που προηγήθηκαν, η προσαγωγή των Κυπρίων φοιτητών και η διάλυση της διαδήλωσής τους, ακόμα και η προσαγωγή προσώπων στην Κομοτηνή (ανάμεσά τους και ο γνωστός εκπαιδευτικός, ιδιοκτήτης της ιστοσελίδας «Αντιφωνητής», Κώστας Καραΐσκος) που έβαζαν αφίσες με τη φάτσα του σουλτάνου και τη λέξη: Ανεπιθύμητος. Και πολλά άλλα βεβαίως.

Δεύτερο λάθος, όταν στην προετοιμασία του προγράμματος ο Ερντογάν έβαλε όρο ότι δεν θα περιλαμβάνεται στις συνομιλίες το Κυπριακό. Και δεν του είπαν εκείνη τη στιγμή «ακυρώνεται η επίσκεψη», αφού το Κυπριακό, όπως λέει η ελληνική ηγεσία, είναι σε πρώτη προτεραιότητα στα εθνικά ζητήματα. Τους έκανε κι άλλα: Συμφώνησαν να δώσουν συνεντεύξεις πριν από την επίσκεψη σε εθνικά-κρατικά ΜΜΕ. Ο Τσίπρας έδωσε συνέντευξη στο Ανατολού, αλλά ο Ερντογάν δεν έδωσε στο ΑΠΕ ή στην ΕΡΤ, έδωσε στο Σκάι (Παπαχελάς), με παρασκήνιο που έκανε ο Τούρκος παραγωγός του γνωστού σαρβάιβορ. Και ούτε στη συνέντευξη μίλησε για το Κυπριακό, ούτε και ρωτήθηκε, προφανώς μετά από συμφωνία.

Τρίτο και μεγαλύτερο λάθος, του έστρωσαν χαλί για να πάει στη Θράκη να αλωνίσει επιδεικνύοντας εμφαντικά τη νεοθωμανική επεκτατική του πολιτική. Την ονόμασαν ιδιωτική επίσκεψη, αλλά στην πραγματικότητα ήταν η επίσκεψη ενός ηγεμόνα στους υπηκόους του, που βρίσκονται υπό τον ελληνικό ζυγό και υποφέρουν. Γι’ αυτό και μιλούσε για την οικονομική τους κατάσταση και το κατά κεφαλήν εισόδημά τους, για τους μουφτήδες τους, έδινε οδηγίες στους βουλευτές μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου να προωθούν τα συμφέροντά τους…

Είναι γνωστή η πολιτική της Τουρκία για τη Θράκη. Και δεν είναι άσχετη η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία προνοεί κατηγορηματικά ότι τη μουσουλμανική μειονότητα την αποτελούν Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Στόχος της Άγκυρας είναι η τουρκοποίηση του μουσουλμανικού πληθυσμού, η δημιουργία θρακικού ζητήματος που θα καταλήξει πρώτα στην αξίωση αυτονομίας και τελικά στην προσάρτηση στη «μητέρα Τουρκία». Δεν είναι τυχαίο που μέσα στους τελευταίους έξι μήνες παρέλασαν από τη Θράκη ο πρωθυπουργός, ο Μπιναλί Γιλντιρίμ, μετά ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Χακάν Τσαβούσογλου και τώρα ο Ερντογάν. Η κυπροποίηση της Θράκης πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια της ελληνικής ηγεσίας, της παρούσας και των προηγούμενων, η οποία προφανώς συνέχεται ακόμα από τα σύνδρομα του εθνομηδενισμού και δεν θέλει να πιστέψει τέτοια πράματα. Ούτε όταν γνωρίζει ότι ανάμεσα σε πολλά άλλα παρόμοιου χαρακτήρα, το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής δίνει 1.000 ευρώ ετησίως για κάθε ανήλικο κορίτσι που θα φορά την παραδοσιακή τούρκικη μαντίλα.

Πρέπει, επιτέλους, να αναρωτηθεί η ηγεσία Ελλάδας και Κύπρου, σε τι ωφέλησε μέχρι τώρα η πολιτική εξημέρωσης του θηρίου και τη συνεχίζουν.