Ως βασικό εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής χρησιμοποιεί η Ρωσία τον πετρελαϊκό γίγαντα Rosneft προκειμένου να επεκτείνει την επιρροή της στον κόσμο και να θέσει υπό αμφισβήτηση τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Για την τρίτη μεγαλύτερη παραγωγό πετρελαίου και πρώτη μεγαλύτερη φυσικού αερίου παγκοσμίως, η ενέργεια ήδη από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης αποτελούσε αγαθό ζωτικής σημασίας αλλά και μέσο οικονομικής προόδου.

Όμως, με την άνοδο του Βλαντιμίρ Πούτιν στην εξουσία στις αρχές του 2000, η ενεργειακή επιρροή της Ρωσίας εκτοξεύτηκε με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο να αποτελούν μοχλό πίεσης προς την εξυπηρέτηση των ρωσικών γεωπολιτικών συμφερόντων και δη στην αγορά της Ευρώπης, η οποία αποτελεί και τον μεγαλύτερο αποδέκτη των ρωσικών ενεργειακών πόρων.

Η Rosneft της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει κατά το ήμισυ στο ρωσικό κράτος, έχει διεισδύσει -όπως επισημαίνει σε άρθρο του ο αναλυτής επί ενεργειακών θεμάτων των «New York Times» Κλίφορντ Κράους, σε πολιτικά «ευαίσθητες» χώρες, όπως στην Κούβα, την Κίνα και προσφάτως στην Αίγυπτο, όπου έκλεισε συμφωνία για να αποκτήσει το 30% της σύμπραξης, σε σχέση με την εκμετάλλευση του αιγυπτιακού κοιτάσματος Ζορ, του μεγαλύτερου στη Μεσόγειο. Ταυτόχρονα αναζητεί είσοδο σε περιοχές εξέχουσας στρατηγικής σημασίας για την Ουάσιγκτον, όπως είναι η Αφρική ή το Ιράν, συχνά κόντρα στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Στόχος της, να «προλάβει» ανταγωνιστικά σχέδια και κυρίως, να αυξήσει την επιρροή της στη γεωπολιτική σκακιέρα. 
Πριν λίγες μέρες η Rosneft συνήψε με τις αρχές του Ερμπίλ συμφωνία για τον έλεγχο του βασικού αγωγού πετρελαίου στο Κουρδιστάν του Ιράκ, υποβαθμίζοντας τις προσπάθειες της Βαγδάτης να απομονώσει οικονομικά τον πλούσιο σε πετρελαϊκά αποθέματα κουρδικό θύλακα, με τον οποίο βρίσκεται σε βαθιά κρίση μετά και το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας της ημιαυτόνομης περιοχής.

Για τη συνέχεια TA NEA