Του Νίκου Μελέτη

Υψηλού ρίσκου και αμφίβολης αποτελεσματικότητας είναι η πρωτοβουλία που ανέλαβαν Αθήνα και Τίρανα για μια  δραματοποιημένη συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών επί ένα διήμερο στην Κρήτη, των δυο Υπουργών Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς και Ντ. Μπουσάτι και αντίστοιχων ομάδων εργασίας προκειμένου να επιδιωχθεί, ως ειπώθηκε, συνολική λύση υπό μορφή πακέτου όλων των προβλημάτων στις ελληνοαλβανικές σχέσεις.

Το γεγονός ότι αυτή η συνάντηση  η οποία είναι προφανές ότι επιδιώχθηκε κατόπιν και …παραινέσεων  από Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες που θέλουν να δουν την επίλυση ζητημάτων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο στην προσέγγιση της Αλβανίας με την Ευρώπη και την ένταξη της στις ευρωατλαντικές δομές, πραγματοποιείται την στιγμή  που το κλίμα έχει επιβαρυνθεί συντονισμένα από την Αλβανική πλευρά, δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς  για την  σκοπιμότητα της.

Ο ανθελληνισμός ως εργαλείο του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού  αλλά και της καθεστωτικής λογικής του κ. Ράμα, που συνεχίζοντας την παράδοση Χότζα  ανακαλύπτει και εκμεταλλεύεται πολιτικά τους «έξωθεν εχθρούς», δεν είναι ένα συγκυριακό εργαλείο αλλά σταθερή επιλογή του Αλβανού ηγέτη. Ο ίδιος ο κ. Ράμα έχει μάλιστα ενοχληθεί ιδιαίτερα τόσο με τον χαρακτηρισμό «τυχοδιώκτη» που του απέδωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας  όσο και με την σύνδεση του προσώπου του με τα ναρκωκυκλωματα που έγινε από επίσημη ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, την ώρα φυσικά που βοά ο διεθνής τύπος για την ευθύνη της κυβέρνησης του στην μετατροπή της Αλβανίας σε Κολομβία της Ευρώπης.

Για τη συνέχεια Liberal