Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα. Είχε πει ο Βρετανός πρωθυπουργός, Λόρδος Palmerston, στη βουλή των Λόρδων πριν από δύο περίπου αιώνες. Αυτή η φράση του, βλέπουμε να μετουσιώνεται στη σημερινή συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Μια σχέση ανταγωνισμού αλλά και συνεργασίας στη διεθνή σκακιέρα της Γεωπολιτικής. Η Τουρκία και η Ρωσία έχουν τέσσερις τομείς αλληλεπικαλυπτόμενων συμφερόντων, που χρειάζονται ο ένας τον άλλον, αλλά με προσεκτική διαχείριση, ώστε να παράγουν ουσιαστικές δυνατότητες συνεργασίας: 

-Η Ρωσική γεωπολιτική υποχώρηση στη δεκαετία του 1990 άνοιξε τα Βαλκάνια στη Τουρκία ανταγωνιστικά λόγω της απειλής. Η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η πλειοψηφία των εδαφών της πρώην Γιουγκοσλαβίας ήταν όλες πρώην Οθωμανικές κτήσεις και στην εποχή τους αποτέλεσαν το πιο προηγμένο τμήμα της οθωμανικής οικονομίας. 

-Η Τουρκία αποτελεί σημαντική πηγή εισαγωγών από τη Ρωσία. 

– Οι ενεργειακές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είναι στενές. Η Ρωσία είναι ο κύριος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας. Η Τουρκία εξαρτάται από τη Ρωσία κατά 65% στο φυσικού αερίου και κατά 40% του πετρελαίου εισαγωγής. 

Για τη συνέχεια Liberal