Το τελευταίο διάστημα μονοπώλησε την επικαιρότητα η προσπάθεια της Τουρκίας να έχει ρόλο και λόγο στις ενεργειακές εξελίξεις στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, εκεί που εντατικά πλέον διεξάγονται έρευνες για ανεύρεση φυσικού αερίου και πετρελαίου (Υ/Α).

Το γεγονός ότι τα γειτονικά της κράτη συγκεντρώνουν περισσότερες πιθανότητες από την ίδια να έχουν σημαντικά κοιτάσματα Υ/Α, καθώς και οι πιεστικές ενεργειακές της ανάγκες, οδηγούν την τουρκική ηγεσία σε βίαια ξεσπάσματα διεκδικήσεων και αναθεωρητισμού για να επιβληθεί η χώρα ως εταίρος στο ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής.

Με «συνταγή Κυπριακού», η Τουρκία διεκδικεί τον ενεργειακό πλούτο της Κυπριακής Δημοκρατίας – και το κάνει αφού με την ανοχή και εσχάτως προτροπή της διεθνούς κοινότητας η «συνταγή» της αυτή τελικά φαίνεται να δικαιώνεται – την ώρα που παράλληλα προωθεί δικά της προγράμματα ερευνών σε συνεργασία με κολοσσούς της παγκόσμιας πετρελαϊκής αγοράς (Statoil, Shell, ExxonMobil και μικρότερες όπως η Transatlantic Petroleum και η Anatolia Energy) και συμμετέχοντας ως κρίσιμος διαμετακομιστικός κόμβος σε δίκτυα ενεργειακών αγωγών (Turkish Stream, TANAP) από τα πλούσια ενεργειακά πεδία της Ανατολής προς τις αγορές της Δύσης.

Ωστόσο, εκτός από την Νοτιοανατολική Μεσόγειο, άξιες προσοχής και με ιδιαίτερο Ελληνικό ενδιαφέρον είναι οι ενέργειες της Τουρκίας στον ενεργειακό τομέα στην Ανατολική Θράκη.

για τη συνέχεια Liberal