Οι εθνικές κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη έδειξαν λίγο ή καθόλου ενθουσιασμό για την καταλανική ανεξαρτησία. Θέλουν οι Ισπανοί ηγέτες να κινηθούν συγκρατημένα στη διαχείριση της αποσχιστικής πρόκλησης.

Ωστόσο κυβερνήσεις σε Βερολίνο, Παρίσι, Λονδίνο και αλλού δεν θέλουν να διαμελιστεί η Ισπανία ή εκτιμούν ότι οι αποσχιστές δεν έχουν νομικά ή πολιτικά επιχειρήματα για να το πράξουν.

Σε μια πιο προσεκτική ματιά, το ενιαίο ευρωπαϊκό μέτωπο έχει ένα ή δύο αδύναμους κρίκους. Πάρτε για παράδειγμα την πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία της Σλοβενίας. Καθώς οι Καταλανοί αποσχιστές προχωρούσαν την καμπάνια τους, φωνές συμπάθειας γι’ αυτούς έρχονταν από τη Σλοβενία. «Οι καρδιές πολλών Σλοβένων χτυπούν για τον καταλανικό λαό», είπε ο πρόεδρος της χώρας Borut Pahor την 1η Οκτωβρίου, ημέρα που το χαοτικό δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία κηρύχτηκε παράνομο από τη Μαδρίτη.

Ο συναισθηματικός δεσμός των Σλοβένων με τους Καταλανούς αποσχιστές είναι κατανοητός. Μόλις 26 χρόνια πριν, η δική τους γη αποσπάστηκε από την κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και η χώρα κέρδισε πλήρη ανεξαρτησία για πρώτη φορά στην ιστορία της . Οι Σλοβένοι βλέπουν παραλληλισμούς της εμπειρίας τους ως μικρού έθνους που ζούσε υπό την κυριαρχία των Σέρβων της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, και αυτής των Καταλανών, που διαβιούν κάτω από την υπεροχή της Μαρδίτης.

Για τη συνέχεια Euro2Day