Ο Αλέξης Τσίπρας, αν μη τι άλλο, είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Όχι μόνο έγινε πρωθυπουργός ηγούμενος ενός κόμματος της Αριστεράς το οποίο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αγωνιούσε αν θα φθάσει το όριο του 3%, αλλά καταγράφεται στην ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία με την «kolotoumba» του 2015, όταν, μετά το δημοψήφισμα, εφήρμοσε την ακριβώς αντίθετη πολιτική από το αποτέλεσμα. Τον θυμήθηκε τις τελευταίες ημέρες η ισπανική εφημερίδα **El País**, η οποία σε σχετικό άρθρο της για το καταλανικό δημοψήφισμα και τις επαμφοτερίζουσες δηλώσεις του Καταλανού προέδρου πρότεινε να εισαχθεί στο ευρωπαϊκό πολιτικό λεξιλόγιο ο όρος «kolotoumba».

Αλλά η τύχη του Τσίπρα δουλεύει ακόμη περισσότερο. Οι εξελίξεις τον φέρνουν ώστε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, περίπου ενός έτους, να συναντάται με δύο Αμερικανούς προέδρους.

Πέρα από τις επίσημες διαρροές και το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε για την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ στις 17 Οκτωβρίου, εκείνο που προέχει είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σοβαρό πρόβλημα με την Τουρκία. Δεν θεωρούν πλέον πως το ζήτημα των διαταραγμένων σχέσεων της υπερδύναμης με την ασιατική χώρα είναι θέμα Ερντογάν. Ο Ερντογάν απλώς το ανέδειξε, με τον απροκάλυπτα… «ποντιακό» τρόπο που τον διακρίνει. Με ευθύτητα και ένταση.

Στην Τουρκία, σύμφωνα και με δημοσιεύματα έγκυρων αμερικανικών εντύπων, και η κεμαλική αντιπολίτευση αλλά και το στράτευμα διακρίνονται από μια ακραία εθνικιστική λογική την οποία υπηρετούν απαρέγκλιτα. Δεν υπάρχει δύναμη που να βρίσκεται κοντύτερα στις ΗΠΑ, ούτε και οι ΗΠΑ αλλά και η Δύση μοιράζονται το ίδιο σύστημα αξιών με την Τουρκία. Αν δεν ήταν ήδη μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία δύσκολα θα εντασσόταν, σήμερα, στη συμμαχία.

Δυστυχώς η αμερικανική γραφειοκρατία εργάζεται, ακόμη και σήμερα, με τα δεδομένα του Ψυχρού Πολέμου, και με αυτά αντιμετωπίζει την Άγκυρα. Αλλά ο Ψυχρός Πόλεμος όπως τον ξέραμε τελείωσε. Ένας άλλος μπορεί να αρχίζει, αλλά σ’ αυτόν η Τουρκία δεν βρίσκεται στο πλευρό της Δύσης. Μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να πάει και με τη Ρωσία.

Υπάρχουν σοβαρές δυνάμεις στις ΗΠΑ στις οποίες, προς το παρόν, ίσως να μην συγκαταλέγεται ο υπουργός Εξωτερικών –ο οποίος τα χρόνια των ριζικών διεθνών μεταβολών ασχολιόταν με τα πετρέλαια και τις εξορύξεις τους– που ζητούν επιμόνως αναθεώρηση της αμερικανικής πολιτικής απέναντι στην Άγκυρα. Η Τουρκία, λένε, δεν μπορεί να είναι στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ. Και αναφέρουν ένα σωρό λόγους, μεταξύ των οποίων τη διάσταση ΗΠΑ και Τουρκίας στο Κουρδικό, το Ιράκ, τη Συρία, αλλά κυρίως το Ιράν. Παραδόξως, θυμήθηκαν και την περίπτωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και της ελληνοτουρκικής έντασης στο Αιγαίο.

Η ευκαιρία που δίνεται στον Αλέξη Τσίπρα είναι να βοηθήσει να γίνει αντιληπτή από την αμερικανική διοίκηση αυτή η θεμελιώδης διάσταση ΗΠΑ-Τουρκίας αλλά και να διευκολύνει τον…

Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news