Ενα μεσημέρι πριν από λίγα χρόνια, εμφανίστηκαν στο Μέγαρο Μαξίμου δύο καλοντυμένοι κύριοι που μιλούσαν Αγγλικά με έντονη γαλλική προφορά και απαίτησαν να συναντήσουν τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό. Είπαν τα (γαλλικά) ονόματά τους και ισχυρίστηκαν ότι έχουν ραντεβού μαζί του. Οι υπεύθυνοι του γραφείου του Πρωθυπουργού τους εξήγησαν ότι δεν έχουν σημειωμένο κάτι τέτοιο κι ότι ο Πρωθυπουργός είναι σε συνάντηση. Εκείνοι επέμειναν, τονίζοντας ότι πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, αλλά στάθηκε αδύνατο να δουν τον Πρωθυπουργό. Τους έγινε σύσταση να κλείσουν ραντεβού μαζί του. Οι Γάλλοι αποχώρησαν, αλλά δεν απομακρύνθηκαν και πολύ από το Μέγαρο Μαξίμου.
Σε λίγα λεπτά, χτύπησε το τηλέφωνο του πρωθυπουργικού γραφείου και ο Γάλλος πρεσβευτής ζήτησε να μιλήσει με τον Πρωθυπουργό αμέσως. Ο Πρωθυπουργός ανταποκρίθηκε και άκουσε τον πρεσβευτή να του λέει: «Έμαθα ότι αρνείστε να εφαρμόσετε τη συνεργασία που συμφώνησε ο Πρωθυπουργός σας με τον πρόεδρό μας. Επειδή η Γαλλία είναι η μόνη χώρα που σας στηρίζει, φαίνεται πως εσείς ενεργείτε εναντίον της Γαλλίας». Ο Πρωθυπουργός εξανέστη: «Δεν γνωρίζω για τι πράγμα μιλάτε». «Δεν γνωρίζετε ότι υπάρχει Μνημόνιο Συνεργασίας που υπέγραψε ο προηγούμενος Πρωθυπουργός σας με τον πρόεδρό μας;» ρώτησε εκνευρισμένα ο πρεσβευτής. «Όχι, δεν γνωρίζω», απάντησε ο Πρωθυπουργός. «Τώρα, όμως, που το μαθαίνετε, δώστε αμέσως εντολή στον υπουργό σας να υπογράψει αυτά που του κομίζουν οι δυο αυτοί κύριοι».
Για τη συνέχεια Protagon