Το μεγαλύτερο διάστημα εργάστηκε στο Ulsan, στα κεντρικά ναυπηγεία της Hyundai. (Οι περισσότεροι στην Ελλάδα νομίζουν ότι η Hyundai, η Daewoo κλπ κλπ κατασκευάζουν μόνο αυτοκίνητα, η αλήθεια είναι ότι κατασκευάζουν από τάνκερ κ LNG μέχρι τρένα- τα βαγόνια στο μετρό της Αθήνας γράφουν made in Ulsan- Hyundai Heavy Industries).

 Για την ιστορία επίσης, η Ν. Κορέα ήταν μια χώρα στην οποία μέχρι κ πριν 80 χρόνια ο κόσμος ζούσε σε καλύβες κ τώρα η Seoul είναι πιο μπροστά κ από τη Νέα Υόρκη. Η δε Hyundai ιδρύθηκε το 1947 από έναν τύπο τον Chung σαν μικρή κατασκευαστική μονάδα, κ σήμερα μόνο η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη αριθμεί 30.000 εργάτες.

Τα πράγματα στην Κορέα ήταν απλά, το εργατικό δυναμικό απόλυτα πειθαρχημένο, η δουλειά ήταν πολλή. Δούλευαν όλοι ακόμα κ με 40 βαθμούς κ 99% υγρασία. Σε αυτού του είδους τα επαγγέλματα οι αντίξοες συνθήκες είναι δεδομένες, για αυτό κ αμοίβουν ανάλογα (σε ναυπηγείο στην Τουρκία έχω ακούσει περιστατικό όπου εργάτης λιποθύμησε από τη ζέστη κ μόλις ειδοποιήθηκε ο εργολάβος είπε «πού είναι να τον απολύσω!»- φυσικά δεν είμαι υπέρ τέτοιων απάνθρωπων τακτικών). Οι εργάτες δεν είχαν ποτέ αντίρρηση να κάνουν ό,τι χρειάζεται, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι άψογο, γιαυτό κ το ναυπηγείο ψηφίζονταν 32 χρόνια σερί ως το καλύτερο στον κόσμο.

 Οι διαδηλώσεις κ οι πορείες γίνονταν πάντα εκτός εργασιακού χρόνου κ μετά το πέρας των εργασιών, οι επείγουσες εργασίες συνεχίζονταν κ κατά τη διάρκεια της απεργίας, ενώ κανείς δεν έκλεινε την πύλη (υπό την έννοια πχ να κλείσει το ναυπηγείο ένας αριθμός εργατών κ να μην αφήνει τους υπόλοιπους να δουλέψουν). Φυσικά όταν υπήρχε δουλειά που έπρεπε να βγει, το προσωπικό δούλευε υπερωρίες, οι οποίες πληρώνονταν βάσει υπογεγραμμένου συμβολαίου.