Ισορροπώντας στο χάος της Μέσης Ανατολής
Βέβαια σε έναν ανταρτοπόλεμο, όπως αυτός που διεξάγεται στα μέτωπα Συρίας και Ιράκ, η πρωταρχική επιδίωξη δεν είναι η κατάληψη εδαφών, όσο συμβολική και στρατηγική σημασία και αν αυτά έχουν. Ούτε και η καταστροφή των δυνάμεων των ανταρτών από μόνη της εξασφαλίζει την τελική ειρήνευση και την αποκατάσταση της ηρεμίας. Η αντιμετώπιση της ισλαμιστικής σουνιτικής εξέγερσης θα προέλθει μόνο μέσα από ένα δίκαιο διακανονισμό των τοπικών συμφερόντων και ισορροπιών που θα υποστηριχθεί από την οικονομική ανασυγκρότηση της περιοχής και τη παρουσία ισχυρών δυνάμεων που δεν θα προβαίνουν σε πράξεις αντεκδίκησης. Δυστυχώς οι παραπάνω προϋποθέσεις, για πολλούς λόγους εκλείπουν σήμερα και οι προοπτικές ειρήνευσης και ακόμη περισσότερο μιας μόνιμης διευθέτησης, δεν είναι ευοίωνες. Επιπλέον, οι αντικρουόμενες επιδιώξεις των εμπλεκομένων και οι μαξιμαλιστικές διαθέσεις ορισμένων μερών δεν προδικάζουν μια σύντομη επίλυση των προβλημάτων. Το μείζον ερώτημα δεν είναι πλέον η στρατιωτική συντριβή του ISIS, αλλά η διαχείριση της βίαιης απόσυρσης του από τα εδάφη που ήλεγχε τα τελευταία τρία χρόνια