Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, τα φώτα της δημοσιότητας έχουν στραφεί πολλές φορές στην ιδιωτική εκπαίδευση. Υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό: ο πρώτος είναι ότι η κυβέρνηση έχει προσπαθήσει αρκετές φορές να αλλάξει το status της, τόσο στο οικονομικό πεδίο (με την αποτυχημένη προσπάθεια επιβολής ΦΠΑ στις υπηρεσίες εκπαίδευσης το 2015), όσο και στο θεσμικό, (εισάγοντας ένα ασφυκτικό ρυθμιστικό πλαίσιο στις εργασιακές σχέσεις αρχικά με τον Νόμο Μπαλτά την άνοιξη του 2015, αργότερα με τον Νόμο Φίλη το καλοκαίρι του 2016 και τελευταία με τις τροποποιήσεις Γαβρόγλου την άνοιξη του 2017). Ο δεύτερος είναι ότι η ιδιωτική εκπαίδευση έχει πολύ μεγάλη αξία για την κοινωνία και αυτό αποτυπώνεται στη δημοσιότητα που παίρνουν τα θέματα που την αφορούν. Είναι πρόσφατη η δημοσίευση των αποτελεσμάτων του PISA[1], όπου τα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία κατέγραψαν εντυπωσιακά καλύτερες επιδόσεις από τα αντίστοιχα κρατικά, έχοντας τη μεγαλύτερη μάλιστα διαφορά από όλες τις χώρες. Υπάρχει, λοιπόν, μια γενική αναγνώριση της κοινωνίας: όσα συμβαίνουν στην ιδιωτική εκπαίδευση, την αφορούν.

για τη συνέχεια Liberal