Η​​ στρατηγική σημασία της Τουρκίας αμφισβητείται, πλέον, ανοικτά. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και αναλυτές θεωρούν ότι η Τουρκία έχει μπει σε έναν δρόμο όπου, στην… καλύτερη περίπτωση, δεν μπορούν να βγάλουν άκρη. Συνεχίζει ασφαλώς να είναι μια πολύ μεγάλη χώρα, σε κρίσιμη γεωστρατηγική τοποθεσία και με σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες. Εχει όμως χαθεί η εμπιστοσύνη. Το βαθύ κράτος, με το οποίο συνδιαλεγόταν επί δεκαετίες το αμερικανικό Πεντάγωνο, έχει ξεδοντιαστεί ή και φυλακιστεί. Οι κορώνες του Ερντογάν και ο ανεξέλεγκτος αυταρχισμός του ενοχλούν τους πάντες. Το Ισραήλ, που ήταν στενός στρατηγικός εταίρος της Αγκυρας, έχει αποστασιοποιηθεί και τον αντιμετωπίζει με μεγάλη καχυποψία. Είναι σαφές ότι συνέβησαν πράγματα στο παρασκήνιο που προκάλεσαν πολύ βαθύ ρήγμα και σε αυτό το μέτωπο.

Μπορεί λοιπόν η Ελλάδα να αναπληρώσει το ενδεχόμενο κενό; Εξαρτάται από το αν και πόση «μπάλα» θα παίξει. Οι Ελληνες πολιτικοί συνήθιζαν να ευλογούν τα γένια της χώρας αναφερόμενοι στη γεωπολιτική της θέση. Σημασία όμως δεν έχει να έχεις το καλό οικόπεδο, αλλά τι κάνεις με αυτό. Η κυβέρνηση, με ισραηλινές «πλάτες», έχει μπει σε έναν στρατηγικό διάλογο με τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα μπορούσε να καταλήξει σε πρακτικά αποτελέσματα. Η επίτευξη μιας μακροχρόνιας συμφωνίας για τη βάση της Σούδας θα επέτρεπε στους Αμερικανούς να την αναβαθμίσουν ξοδεύοντας κονδύλια για υποδομές. Αυτή είναι μία από τις πολλές ιδέες και τα σενάρια που συζητούνται.

Για τη συνέχεια Kathimerini