Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια αξιοσημείωτη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ, του Ισραήλ της Ελλάδος και της Κύπρου, αφενός με στρατιωτική συνεργασία,  αφετέρου με πολιτική και οικονομική. Αυτό εν μέρει είναι το αποτέλεσμα ενός προσεκτικού σχεδιασμού, καθώς η τάση αυτή οφείλεται κυρίως στις περιφερειακές εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο που οδήγησαν τον Ελληνισμό (Ελλάδα-Κύπρος) να πιστεύουν ότι το Ισραήλ έχει την ικανότητα να προωθήσει τα συμφέροντά μας. Σύμφωνα με τη γεωγραφία της περιοχής, το νέο στρατηγικό τόξο από την Αίγυπτο στην Κύπρο, συνεχίζει στην Κρήτη και εκτείνεται στη βορειοδυτική Ελλάδα. Αν και η περιοχή αυτή περιλαμβάνει ιστορικές έχθρες, συμπεριλαμβανομένων της Ελληνο-τουρκικής διαμάχης της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης με εστίες αντιπαλότητας την Κύπρο, το Αιγαίο και τη Γάζα, καθώς και την αραβο-ισραηλινή διαμάχη, ιδιαίτερα μεταξύ του Λιβάνου και της Συρίας.

Στην Αίγυπτο, οι περιφερειακές αναταραχές, ιδιαίτερα οι εσωτερικοί κραδασμοί, καθώς και η επιδείνωση των οικονομικών δεινών της, τόνισαν τη σημασία της συνεργασίας με το Ισραήλ. Η συνεργασία αυτή, εκτιμάται ότι είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια, κυρίως όσον αφορά τις προσπάθειες του καθεστώτος να καταπολεμήσει την τρομοκρατία που υποκινείται από εγχώρια και ξένα ισλαμικά κινήματα, ειδικά στη χερσόνησο του Σινά. Καταπολεμώντας την τρομοκρατία στην Αίγυπτο αλλά και με την ενίσχυση του καθεστώτος Αμπντούλ Φατάχ αλ-Σίσι είναι προς το συμφέρον του Ισραήλ.

Για τη συνέχεια Liberal