H δήθεν φιλεργατική ρητορεία εκείνων που με την πολιτική τους στέρησαν το μεροκάματο από χιλιάδες ανθρώπους

Για χρόνια πιστέψαμε το παραμύθι ότι η έξοδος από την κρίση θα έρθει με την κατανάλωση. Ότι το κράτος θα μοιράζει λεφτά –που δεν έχει–, θα κινείται η αγορά και θα αναπτυχθεί η οικονομία. Όπως ακριβώς φτάσαμε στη χρεοκοπία.

Ενώ η κουβέντα γινόταν για το πώς θα καταναλώνουμε περισσότερα, σχεδόν κανέναν δεν απασχολούσε το πώς θα παράγουμε περισσότερα, ώστε να έχουμε χρήματα να καταναλώνουμε χωρίς τα δανεικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2015, η ελληνική οικονομία παρουσιάζει το υψηλότερο μερίδιο ιδιωτικής κατανάλωσης και το χαμηλότερο επένδυσης ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ των 28. Η ιδιωτική κατανάλωση φτάνει στο 70% του ΑΕΠ στην Ελλάδα, έναντι 56% στην ΕΕ, ενώ οι επενδύσεις στο 11,5% έναντι 19,5%.

Ένας άλλος μύθος έλεγε ότι δεν μας ενδιαφέρουν οι αριθμοί αλλά οι άνθρωποι, όμως αυτοί οι αριθμοί έχουν πολύ μεγάλη σχέση με τη ζωή των ανθρώπων. Εξηγούν την τεράστια ανεργία, τη μείωση των εισοδημάτων και τη φυγή από τη χώρα παραγωγικών Ελλήνων, επιστημόνων και μη.

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε η πρώτη προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι η προσέλκυση επενδύσεων. Η δημόσια συζήτηση θα έπρεπε να ξεκινάει από τις αιτίες που κάνουν την Ελλάδα ουραγό στις επενδύσεις. Κάθε άλλη συζήτηση, όπως αυτή για τις συντάξεις, θα έπρεπε να ακολουθεί. Αν δεν υπάρχει επαρκής ποσότητα επιχειρήσεων και εργαζομένων, που να πληρώνουν φόρους και εισφορές, η πληρωμή αξιοπρεπών συντάξεων θα είναι αδύνατη.

Για τη συνέχεια Athens Voice