Ζούμε σε ημέρες αβεβαιότητας και συναρπαστικών αλλαγών.  Και οδηγούμεθα σε μια εποχή σκοτεινή, γεμάτη προβλήματα και απειλές. Μέσα στην καρδιά της οικονομικής κρίσης και της θεσμικής αποσάθρωσης οι καταιγιστικές ροές μουσουλμάνων μεταναστών προσθέτουν μια ακόμη εστία αγωνίας και προβληματισμού. Πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν αναπτύξει στις κοινωνίες τους μεγάλα κομμάτια μουσουλμανικών νησίδων που κατά περιοχές, συνοικίες ή γειτονιές, πλησιάζουν στην πληθυσμιακή πλειοψηφία.
Εκεί η μεγάλη μετανάστευση έγινε σε περιόδους οικονομικής ευημερίας και προήλθε είτε από αποικίες είτε μέσω μεθόδων πρόσκλησης επιλεγμένων ομάδων χειρονακτων εργατών ή άλλων κατηγοριών μισθωτών. Παρά τα χρόνια της ευμάρειας που μεσολάβησαν και την εξασφάλιση ικανοποιητικών κοινωνικοοικονομικών συνθηκών διαβίωσης , οι μουσουλμανικοί αυτοί πληθυσμοί ελάχιστα ενσωματώθηκαν στις Δυτικο-Ευρωπαικες κοινωνίες.

Πολλοί απ’ αυτούς απομονώθηκαν σε εθνικο-θρησκευτικους θύλακες συνδεόμενοι πολύ λίγο με την υπόλοιπη γύρω κοινωνία. Η μουσουλμανική τους ιδιαιτερότητα, ευδιάκριτη συχνά δια γυμνού οφθαλμού (γενειάδες, μπούρκες, κελεμπίες, κάλυψη κεφαλιού κα), οδηγεί σε περιθωριοποίηση και συχνά σε διακρίσεις. Εύκολα οι νέοι αυτών των κοινωνικών ομάδων γίνονται θύματα προπαγανδιστών μουλάδων που κηρύσσουν την ανωτερότητα της ισλαμικής θρησκείας και την εκδικητική επιβολή της, με τρόπους συχνότατα βίαιους, στους ‘ανήθικους’ άπιστους Δυτικούς.