Το Κουρδικό, η Συρία, η Κύπρος και το Αιγαίο
Ήδη το παιχνίδι στη Συρία έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει. ΗΠΑ και Ρωσία, αμφότεραι την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενες ως υπερδυνάμεις, φαίνεται ότι έχουν συμφωνήσει σε ένα γενικό πλαίσιο λύσης του προβλήματος που ακούει στο όνομα Συρία.
Το πλαίσιο λύσης προβλέπει μια ομόσπονδη Συρία, από το νέο σύνταγμα της οποίας θα απαλειφθεί το «Αραβική» και θα είναι πλέον σκέτο «Δημοκρατία της Συρίας», πράγμα που σημαίνει ότι οι διάφορες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες θα αποκτήσουν ισότιμα δικαιώματα αλλά και αυτονομία. Στο πλαίσιο αυτό θα αφαιρεθεί από το νέο σύνταγμα και το άρθρο που λέει ότι το Ισλάμ είναι η θρησκεία της Συρίας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι την επομένη οι Κούρδοι της Συρίας θα αποκτήσουν το δικό τους αυτόνομο κράτος, θα διατηρήσουν τον στρατό των 50.000 ανδρών που διαθέτουν, ως τμήμα του ομοσπονδιακού στρατού της Συρίας, ενώ η κουρδική θα είναι η επίσημη γλώσσα του αυτόνομου κράτους τους, που σημαίνει κουρδικά σχολεία, γυμνάσια, λύκεια και πανεπιστήμια.
Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το γεγονός ότι οι αλλαγές αυτές έχουν την σφραγίδα των δυο υπερδυνάμεων, γεγονός που καθιστά υποχρεωτική την αποδοχή τους από άλλους γεωπολιτικούς παίκτες της περιοχής, που ενδεχομένως έχουν άλλη άποψη.
Και εκείνη η εξέλιξη είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ, ενώ η Ρωσία δεν ήταν αντίθετη.
Τώρα έρχεται στο προσκήνιο η ίδρυση ενός δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους, τη φορά αυτή με την υποστήριξη ΗΠΑ και Ρωσίας.
- Ο ένας είναι γιατί το δεύτερο κουρδικό κράτος δεν θα διοικείται από κουρδικές ομάδες φίλα προσκείμενες προς την Άγκυρα, αλλά από ομάδες Κούρδων που έχουν ιδεολογική συγγένεια με τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν και το PKK.
- Ο δεύτερος λόγος, που συνδέεται με τον πρώτο, είναι το γεγονός ότι με την ίδρυση του δεύτερου κουρδικού κράτους και μάλιστα από Κούρδους που σχετίζονται με το PKK, βάζει αυτομάτως την Τουρκία στον προθάλαμο υποψήφιας προς ομοσπονδοποίηση χώρας. Έτσι, για να αρχίσει να προπονείται…
Το πρόβλημα του Ερντογάν είναι το εξής: Η Τουρκία, κυρίως λόγω της γεωπολιτικής αξίας του οικοπέδου που κατέχει, αποτέλεσε στην κυριολεξία το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης, δηλαδή του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ευρώπης, ενώ ακριβώς αυτή η αξία ήταν που έκανε και τη Ρωσία να της φέρεται φιλικά, μεταξύ άλλων και για να δημιουργήσει ρήγμα στους κόλπους του ΝΑΤΟ και της Δύσης.
Ο κλήρος λοιπόν έπεσε στον Ερντογάν να έλθει εκ των πραγμάτων αντιμέτωπος με τους παλιούς φίλους –ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία– στο θέμα αυτό, με μόνη την Αγγλία να ψάχνει τρόπους για να εκμεταλλευτεί τη συγκεκριμένη αδυναμία της Άγκυρας. Ο Ερντογάν θα επιδιώξει στρατηγική συνεργασία και με την Τεχεράνη, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που τείνει να δημιουργηθεί, τονίζοντας στον Ιρανό ομόλογό του ότι αν δεν βοηθήσει την Τουρκία, η επόμενη χώρα που θα βρεθεί στον προθάλαμο θα είναι το Ιράν.
Όλα αυτά εξ αντικειμένου αποτελούν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εξελίξεις για την Αθήνα και τη Λευκωσία.
Εδώ σας θέλω στρατηγιστές της Ελλάδας, της Κύπρου και του ελληνισμού…
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα:
κυριακάτικη δημοκρατία
Pontos-news