Του Βασίλη Κοψαχείλη*

Τον περασμένο Γενάρη, στη συνάντηση της Βρετανίδας πρωθυπουργού Theresa May με τον Αμερικανό Πρόεδρο Donald Trump στην Ουάσιγκτον, πιθανότατα προέκυψε μια σημαντική συμφωνία αμοιβαίας εξυπηρέτησης συμφερόντων που αφορά την ευρύτερη περιοχή μας. Δεδομένης της διαφαινόμενης στρατηγικής αποχώρησης των ΗΠΑ από την Μεσόγειο – αποχώρηση ως φυσική παρουσία αλλά όχι ως συμφέροντα – το κενό που δημιουργείται, η νέα διοίκηση στην Ουάσιγκτον επιθυμεί να το καλύψει η Βρετανία.

Για την Βρετανία, η στήριξη των ΗΠΑ είναι καθοριστική ενόψει της μάχης που καλείται να δώσει στις Βρυξέλλες για ένα πετυχημένο Brexit, στην ουσία τη μάχη που θα δώσει απέναντι στην Γερμανία. Σε αντάλλαγμα της Αμερικανικής στήριξης, η Βρετανία αποδέχεται τον ρόλο (και το κόστος) της αντικαταστάτριας δύναμης των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και κυρίως στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Βρετανία με τη σειρά της και κατόπιν συνεννόησης με την Ουάσιγκτον, μοιράζει ρόλους σε Άγκυρα και Τελ Αβίβ. Την Τουρκία την ετοιμάζει να παίξει το ρόλο του αμορτισέρ των Γερμανικών και κυρίως των Ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή. Το Ισραήλ το προορίζει για το ρόλο του αμορτισέρ απέναντι στην Ιρανική-Σιιτική επιρροή στην περιοχή. Οι νέοι ρόλοι και η όποια φθορά της Τουρκίας και του Ισραήλ θα αντισταθμιστούν από προνομιακές εμπορικές συμφωνίες και σχέσεις μεταξύ των κρατών αυτών με τη Βρετανία. Έτσι, η Βρετανία σκοπεύει να συγκρατήσει την Τουρκία του Ερντογάν από την πλήρη εκχώρησή της στο Ρωσικό στρατόπεδο, ενώ θα «στηρίξει» το Ισραήλ του πρωθυπουργού Νετανιάχου ανοίγοντας μια ευρύτερη συζήτηση για το «Παλαιστινιακό» που πιθανότατα θα περιλαμβάνει και την Ιορδανία!

Για τη συνέχεια Liberal