Οι δύο σκηνές χωρίζονται από διαφορά ελάχιστων ωρών. Από τη μία, η ομόφωνη υιοθέτηση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, την τελευταία μέρα του 2016, ψηφίσματος υποστήριξης της κατάπαυσης του πυρός και της πολιτικής διαδικασίας που δρομολογείται στη συριακή κρίση, με συναναδόχους τη Μόσχα και την Άγκυρα. Και από την άλλη, το μακελειό με τουλάχιστον 39 νεκρούς, σε ένα από τα γνωστότερα (και δημοφιλέστερα στους τουρίστες) κλαμπ της Κωνσταντινούπολης, μόλις μία ώρα και ένα τέταρτο μετά την έλευση του Νέου Έτους.
Οι διεργασίες στον ΟΗΕ αναδεικνύουν, υποτίθεται, την γείτονα σε χώρα – κλειδί για τη σταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής και σε πρωταγωνιστή της διεθνούς διπλωματίας. Όμως, η πρωτοχρονιάτικη τρομοκρατική επίθεση αποκαλύπτει ότι η αποσταθεροποίηση της ίδιας της Τουρκίας είναι τέτοια, που να την κατατάσσει στα διεθνή προβλήματα πρώτης γραμμής.
Ο δράστης (ή οι δράστες) της σφαγής δείχνει ασκημένος στο παιχνίδι των συμβολισμών: Οι τουλάχιστον 600 άνθρωποι που την στιγμή της αιματηρής εισβολής πανηγύριζαν την έλευση του Νέου Έτους προσωποποιούσαν τη “διάβρωση” των τοπικών ηθών από “ξενόφερτους” τρόπους διασκέδασης και “ξενόφερτες” αναφορές – αρχής γενομένης από το “δυτικό” ημερολόγιο που ισχύει πια και στην Τουρκία.
Για τη συνέχεια Capital