Μέχρι τότε ο διοικητής του λόχου, σε μονάδα της Καλύμνου, που ήταν υπεύθυνος για τα δυο αυτά ελληνικότατα νησιά, τουλάχιστον μια φορά το μήνα ήταν υποχρεωμένος να τα επισκέπτεται με πλωτό μέσο, να αποβιβάζεται, να επιθεωρεί το χώρο και τις μεταλλικές ελληνικές σημαίες που ήταν ορθωμένες και να αναφέρει σχετικά στους ανωτέρους του την κατάσταση που επικρατούσε σ’ αυτά.
Μετά την κρίση των Ιμίων η Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, απεμπόλησε το δικαίωμα αυτό, χωρίς μέχρι σήμερα οι πολίτες να γνωρίζουμε τι αποφάσισε και ποια συμφωνία υπέγραψε ο τότε πρωθυπουργός με τον αρμόδιο υπουργό Εξωτερικών.
Δυο παρατηρήσεις για το θέμα:
Ο πρωθυπουργός δεν διαβουλεύθηκε με κανέναν για να λάβει τη συγκεκριμένη απόφαση. Δεν ρωτήθηκε κανένα κόμμα, καμία επιτροπή, κανένας βουλευτής και φυσικά κανένας πολίτης αν συμφωνούσε με τους χειρισμούς και με τη συμφωνία που έγινε για να λήξει η «κρίση».
Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι της εσχάτης προδοσίας, γιατί η απώλεια εθνικού εδάφους μόνο ως τέτοια πράξη μπορεί να χαρακτηριστεί, όχι μόνο δεν εγκλήθηκαν από κανέναν θεσμό της Ελληνικής Δημοκρατίας για να λογοδοτήσουν, αλλά κέρδισαν και τις επόμενες εκλογές, λαμβάνοντας και άλλες καταστροφικές αποφάσεις για το μέλλον της πατρίδας, τις οποίες πληρώνουμε μέχρι σήμερα – όπως για παράδειγμα η απόφαση για την παράδοση Οτζαλάν και η απόφαση για την είσοδο στο ευρώ!

Και τα πληρώνουμε γιατί και οι επόμενοι έλαβαν ορισμένες εξ αντικειμένου προδοτικές αποφάσεις αλλεπάλληλες φορές, επίσπευση εκλογών δύο φορές, υπογραφή μνημονίων, απόφαση για το καταστροφικό δημοψήφισμα κτλ., και πάλι χωρίς να διαβουλευθούν με τους πολίτες, και πάλι χωρίς να λογοδοτήσουν σε κανέναν…

Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news