Σάββας Καλεντερίδης

Πολλά λέγονται και πολλά γράφονται για το Κυπριακό και τις διαδικασίες επίλυσής του, που είναι σε εξέλιξη και οι οποίες κορυφώθηκαν στη Γενεύη, στις 12 Ιανουαρίου 2017. Ο πολιτικός λόγος που εκφέρεται από κόμματα και πολιτικούς, και η πολιτική, με τον τρόπο που ασκείται στην Ελλάδα, συγκεντρωτικά και από πάνω προς τα κάτω (και από έξω προς τα μέσα, πολλάκις) χωρίς την ενεργό συμμετοχή των πολιτών, επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης της ίδιας της κοινωνίας, ακόμα και το συλλογικό και εθνικό υποσυνείδητο.
Γι’ αυτό είδαμε τα τελευταία χρόνια οι πολίτες να παρασύρονται από διάφορα κέντρα και διάφορους αγύρτες της πολιτικής και να παραλογίζονται· ότι δηλαδή μπορείς να πάρεις δάνειο χωρίς να υπογράψεις κάποιο συμφωνητικό, ότι μπορείς να απαιτείς από τους άλλους να σου σβήνουν τα χρέη, ότι μπορείς να περιμένεις να σου σκίσουν τα μνημόνια, να σου καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ, γενικώς να σου δίνουν χωρίς προϋποθέσεις!
Φθάσαμε μέχρι το σημείο να πιστεύει μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών μέχρι και ιστορίες για εξώδικα που μπορούν να σε απαλλάξουν από τα χρέη, τα οποία πληρώνονται από τα 600 δισεκατομμύρια δολάρια ή τα άλλα τρία τρισ. που είναι κάτι σαν εθνική παρακαταθήκη…
Να ξαναγυρίσουμε στην πολιτική και στο Κυπριακό λοιπόν. Τη στιγμή που η Τουρκία κατέχει το 37,5% της Κύπρου. Τη στιγμή που διατηρεί στα κατεχόμενα 40 χιλιάδες στρατό, με άρματα και πυροβολικό, και μπορεί να αποκτήσει ανά πάσα στιγμή και εύκολα αεροπορική υπεροχή πάνω από το νησί. Τη στιγμή που έχει συνδέσει τα κατεχόμενα με αγωγό μεταφοράς ανεξάντλητων ποσοτήτων ύδατος για άρδευση και ύδρευση (που είναι πολύτιμο στο νησί) και τη στιγμή που είναι σε εξέλιξη η σύνδεση του νησιού με αγωγό μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news