Δεν θα συζητήσω τα προφανή. Αν το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος είναι «όχι» δεν θα υπάρξει καμιά  διαπραγμάτευση. Η παροχή ρευστότητας προς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα διακοπεί τελείως και θα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε το ευρώ και –πιθανότατα- την ΕΕ. Η ευρωζώνη θα έχει απλώς απαλλαγεί από την ευθύνη να μας δώσει την τελική σπρωξιά. Δεν ξέρω τι θα πει τότε ο κ. Τσίπρας στους τελευταίους αφελείς που πίστεψαν την διαβεβαίωσή του ότι το «όχι» θα ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας. Είμαι βέβαιος ότι θα επιχειρήσει να ρίξει το φταίξιμο στους ξένους και τους ντόπιους «πράκτορές» τους. Δεν θα του «βγει». Εάν, τρέχοντας με χίλια, στουκάρεις το αυτοκίνητό σου στο ντουβάρι φταις εσύ, όχι το ντουβάρι. Το ντουβάρι είναι εκεί. Εσύ οφείλεις να μην είσαι αόμματος, να μην είσαι χαζός και να μην νομίζεις ότι το ντουβάρι είναι χάρτινο. Σε κάθε περίπτωση τι θα πει ο κ. Τσίπρας στους αφελείς είναι δικό του θέμα. Το δικό μου θέμα εδώ είναι να περιγράψω τι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή.

Φάση πρώτη: Σιβηρία 
Η μετάβαση από ένα νόμισμα σε ένα άλλο δε γίνεται σε μια μέρα. Δεν πρόκειται απλώς για την εκτύπωση νέων χαρτονομισμάτων. Τα λογισμικά συστήματα επιχειρήσεων και κράτους (του ελληνικού κράτους) πρέπει να αλλάξουν και ένα νέο σύστημα πληρωμών να εγκαθιδρυθεί. Όλα αυτά θα γίνονται σε συνθήκες πανικού με τις τράπεζες χρεοκοπημένες και χρήζουσες επείγουσας ανακεφαλαιοποίησης. Δεν ξέρω πόσους μήνες θα πάρει αυτή η διαδικασία (η προετοιμασία της κυκλοφορίας του ευρώ πήρε τουλάχιστον δυο χρόνια). Στη διάρκειά της όμως η χώρα δεν θα έχει λειτουργούν νόμισμα (το παλιό θα σπανίζει και θα αποθησαυρίζεται ενώ το καινούργιο δε θα μπορεί να κάνει τη δουλειά του) και η πίστωση θα είναι παράλυτη.

Για τη συνέχεια TO BHMA