Πάνω από εκατό άτομα την ημέρα, όλοι μουσουλμάνοι και στη συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι άνδρες, συνεχίζουν να διεκπεραιώνονται στις ελληνικές ακτές προερχόμενοι από την Τουρκία. Παρά τα εμπόδια με το κλείσιμο πολλών –κυρίως στον Νότο και στα Βαλκάνια– συνόρων η ροή οπαδών του Ισλάμ προς την Ευρώπη δεν αναχαιτίζεται. Οι πιέσεις όμως που συνακόλουθα ασκούνται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες κορυφώνονται. Και όχι μόνον με τους ποταμούς αίματος που κηλιδώνουν δρόμους, πλατείες και χώρους διασκέδασης και γενικά νεανικών συγκεντρώσεων σε σημαντικές ευρωπαϊκές πόλεις. Είναι και το σύννεφο του φόβου και της ανασφάλειας που σταδιακά κυριεύει τις Δυτικές ψυχές και αντιλήψεις. Η ανεμελιά και η χαρά της ζωής εξανεμίζονται. Οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να κοιτούν πίσω από τον ώμο τους με καχυποψία. Ουδείς πλέον αισθάνεται ασφαλής κι αισιόδοξος.

Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες εντούτοις αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα. Και να αναγνωρίσουν πως η Ευρώπη υφίσταται μια καινούργια εισβολή. Μεθοδευμένη, εκτεταμένη κι ανηλεή. Οι συνθήκες και το περιβάλλον διαφέρουν πολύ από τα προηγούμενα των μουσουλμανικών επιθέσεων (Αραβικών, Ταταρικών και Οθωμανικών) του Μεσαίωνα και προηγουμένως των βαρβαρικών επελάσεων των σκοτεινών χρόνων.

Τα αποτελέσματα όμως θα είναι ίδια. Αν όχι χειρότερα. Διότι η σημερινή εισβολή είναι περισσότερο αποτελεσματική. Εχει τη δυνατότητα να κατακλύσει και να κατακτήσει ουσιαστικά, λόγω της δικής της αδράνειας και παθητικής στάσης, την Ευρώπη. Τότε, οι εισβολείς αποκρούσθηκαν είτε αφομοιώθηκαν από την ισχυρότερη κουλτούρα των κρατών υποδοχής. Σήμερα όμως οι ισλαμικές αξίες είναι επιθετικότερες και οι φορείς τους αποφασισμένοι να κυριαρχήσουν πάνω στις παθητικές ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Για τη συνέχεια Kathimerini